dün gece yaptığım eylemdir.
belki geri döner konuşuruz diye gönderdiğim mesaj. gönderdikten sonra tüm gece telefon elimde bekledim. uyuya kaldım elimde telefonla ve titreşimini onuna kadar açtım ki mesaj atınca uyanayım. ama göndermedi. kale bile almamış belli ki. koskoca adamım. bir sürü kız arkadaşımda oldu halada peşimde kızlar var ama insan sadece bir kere sevebiliyor be. hani böyle için içine sığmaz her yeri dağıtmak istersin. yani ne zaman onu hatırlasam öyle oluyor, midem bulanıyor. ne olacak bilmiyorum. hem belki bu yazdıklarımı bile okur. şiiri, yazmayı çok sever. onu size anlatırken bile kıskanıyorum o derece. üzüldüğümü kendimden bile gizlemeye çalışıyorum ama olmuyor be arkadaşlar. bölük pörçük oldu yazı ama bu kafayla bu kadar.
ekleme: yazacaksanız adam akıllı yazın küfür haznem bayağı geniştir.
Başıma gelen olaydır. Nerdeyse eski sevgililerimin yarisindan çoğu kutladı. Meğer ne değer bilen iyi çocuklarmış. Ayrıldığıma pişman oldum. Şaka bir yana kesin hepsi barışmak istiyordur. Çok beklerler fırsatçı abazalar.
