Eski sevgiliyi özlemekten daha ağır bir his. Sevgili eskiyince eskiten şeyler geliyor gözünün önüne derin bir iç çekip devam ediyorsun en azından hayatına. Söz konusu kediler olunca o masum bakışlar gözün önüne gelince kalbi acıyor insanın.
Daha da ağırı var tabii. O da kedinin eski sevgilini özlemesi. Kedim bi kaç sabahtır adamın kalan eşyalarının ve hediyelerinin olduğu kutuya çıkıyor, koklayıp koklayıp "maaauuuvvv" diye acıklı bir ses çıkartıyor. Gerçekten kalbim acıyor.
15 senedir kedi besliyorum bu zamana kadar beslediğim kedilerin bile onun kedisi kadar fotoğrafı yok bende sözlük. Hala silemiyorum o fotoğrafları. Öyle aman aman güzel bir kedi de değil he bildiğin tekir sokak kedisi amk. Ama bende hala sahibi gibi onun da yeri ayrı.
Hikayede geçen kişilerin hanefi mezhebine tabii olduklarını öğrendiğimiz özlem. Kedi hariç. Kedi mezhepsiz, daha doğrusu her mezhebe uyuyor, mezhep imamları ona uymuyor. Şafii mezhebine tabii olanlar evde kedi beslemiyor, kedi dokunduğunda ise abdest tazeliyorlar. Dönüp diyorsun, efendiler, müezza'yı bilir misiniz? Ses yok. Müezza islam peygamberi hz. Muhammed'in kedisinin ismi... Bilmezler. Fetvalar tarih ışığında verilmiyor çünkü. Eski sevgiliden konu ne ara mezheplere geldi diyeceksiniz... Hakkınız var. Çağrışım işte. Bu arada mezhepsizim, kedisizim, eski sevgilisizim. Kedileri de eski sevgilileri de pek sevmiyorum. Köpekler uzaktan güzel, sevgili yakından iki kere güzeldir.
imam şafii'ye tabii olanları tarih bilimine havale ediyorum.
Eski sevgilinin kedisi kara kutu gibidir. Bu kedilerin en garip huyu sevişme sırasında odaya girmeye çalışmak, girdiyse de travmatik biçimde olan biteni izlemektir. Dillerini henüz çözen olsa mazallah "kediden al haberi" durumu kaçınılmaz. Özlenir mi bilmem ama kedinin bizi özlemediği açık.
