"vay be eski sevgilime bak işi biliomuş her zaman kullanabileceğim ayrıyetten de kendini de hatırlatan bi hediye almış" dedirten ama bir o kadar da sinir bozan hediyeler grubu.. (bkz: atsan atılmaz satsan satılmaz) (bkz: anılar)
ilk önce bir tebessüm sonra bir ic cekme yaratan olaydır. hediye ele alınınca ilk olarak güzel anlar akla gelir sonra sevgilinin gittiği.. insanda karmasık duygular yaratır ama her seye rağmen sizin icin bir anlam tasıdığı sürece kullanılabilecek seylerdir. anlamını yitirdiginde de zaten kullanıp kullanmamyı kafaya takamzsınız..
eger alınan tutulan takımın forması ise. atılmaz atılamaz gururla giyilir. eski aşkınız almış olsa bile herzamanki aşkınız vardır o tshörtte. "kimler geldi gitti.bi sen varsin daimi" denilir.
gurur açısından ısrarla sakınılması gereken durum. alınan hediye kıyafet tarzı bişeyse ve onu giydiğiniz gün eski sevgilinizle karşılaşırsanız sıçtınız. size "aa benim hediye ettiğim atkı değil mi bu?" tarzında cümleler kurduğu an verilecek pek bi cevap yoktur. "ya senden sonra o kadar çok hatun geldi geçti ki artık aklımda tutamıyorum biliyomusun!" tavsiye edilenler arasındadır
nefret ederek ayrıldıysanız onun hediyelerini yeni biriyle tanısırken kullanmak sizi cok mutlu eder, kendinizce intikam alırsınız ama kendinizden cok sey de yitirebilirsiniz. keske bittiği anda hiç yaşanmamıs gibi hersey yok olsa..
yıllar gecse de saklanır o hediyeler, öfkeniz gecince kullanmaya kıyamadıgınız, cekmeceleri acıp gizli köselerden cıkarılıp dokunulan, sadece güzel günleri anmanızı sağlayacak seylerdir.
eğer daha yeni bitmişse ilişkiniz eliniz o eşyaları kullanmaya varmaz, çiniz bi hüzünle kaplanır. yok aradan zaman geçmiş ve kalbiniz soğumuşsa eski günleri gülümseyerek anmanıza yol açar.
eski sevgilinin ne kadar zevk sahibi biri olduğunu gösteren durumdur. mektuplar, kurutulmuş çiçekler vs bir gün anlamsız bulunup atılabilinir ama mor çiçekli küpelere, kıyılamaz!
hüzün getirir beraberinde..kursaktan geçemeyen haram lokma gibidir.sevgili gitmiştir ama ardında bıraktığı iyi-kötü tüm anıları zihne doluşturur o hediye.hele ki o esnada keyfin yerindeyse veya eğlenmekte isen eğlenmekte olduğun için suçluluk duyarsın.hatıralar canlanıverir ama ne hikmetse insan hep güzel şeyleri,tatlı ayrıntıları hatırlar.bir of çekersin.öyle bir derinden gelir ki o of kendine şaşarsın..ardından gelen için (bkz: iç sıkıntısı)
bu konuda iki ana gorus bulunmakta.kimileri o iş artık bitti.onunla ılgılı bir şey gormek ıstemıyorum deyıp hedıyelerı gerı verır veya yok eder.diğerlerinin ise ilişkileri hayatlarına o kadar işlemiştir ki ayrıldıklarında bile eskı sevgiliden bir seylere ıhtıyac duymaktadır ve eskı ılıskıye saygıyla o hedıyeler kullanılır.*.*
