Üzerine oturup dakikalarca düşünürseniz yapamazsınız.
Elinize geçen tüm anıları daha o saniye yok edin.
"Ama o çok iyi bir insandı" tatavası falanda yapmayın bana.
Yanınızda olmayan adamın hatırlarıda olmasın, fazladan bişey kaybetmiş sayılmazsınız güvenin bana...
onlarla derin bir geçmişin vardır atamazsın, ayrıca bazen hüzünlendiğinde ona bakıp attırırsın. geçmiş günleri yad edersin. odayı bir hüzün kaplar ve köydeki o ahşap evde insanlardan uzak bir şekilde hep onu düşünürsün.
halbuki küllükte fotoğraf yakma gibi halihazırda bir ayrılık geleneğimiz varken neden o fotoğraflar hala başucunda durup insanı hüzünlendirir diye merak ettiren, bir o kadar da ayrılığın tam olarak gerçekleşmediğini gösteren durumdur.
