halbuki küllükte fotoğraf yakma gibi halihazırda bir ayrılık geleneğimiz varken neden o fotoğraflar hala başucunda durup insanı hüzünlendirir diye merak ettiren, bir o kadar da ayrılığın tam olarak gerçekleşmediğini gösteren durumdur.
onlarla derin bir geçmişin vardır atamazsın, ayrıca bazen hüzünlendiğinde ona bakıp attırırsın. geçmiş günleri yad edersin. odayı bir hüzün kaplar ve köydeki o ahşap evde insanlardan uzak bir şekilde hep onu düşünürsün.
Üzerine oturup dakikalarca düşünürseniz yapamazsınız.
Elinize geçen tüm anıları daha o saniye yok edin.
"Ama o çok iyi bir insandı" tatavası falanda yapmayın bana.
Yanınızda olmayan adamın hatırlarıda olmasın, fazladan bişey kaybetmiş sayılmazsınız güvenin bana...
