bir süre sonra birçoğunda o resimleri yakmak şeklinde gerçekleşebilir. tabi artık kesin facebook hesabında falan rastlanacagı için en fazla sayfayı kapatırsınız.
fotoğraflarına bakarsın çünkü artık onu görebilmen imkansızdır. yoktur artık gitmiştir bir bilinmezliğe, sonsuzluk denen o boşluğa gitmiştir. birdaha ne yüzünü görebileceksindir ne de sesini duyabileceksindir. o fotoğraflardır ondan sana kalan anılar. beraber çekildiğiniz o fotoğraflar, birikte resmedebildiğiniz o anlar.. keşke daha çok fotoğraf çekinseymişiz dersiniz sonradan her anı her saniyeyi yakalayabilseydik keşke dersiniz. en acısı da en son çekindiğiniz fotoya bakarsınız. sondur o sonuncusudur.. birdaha öyle bir foto olamayacaktır ne yazık ki, son halidir o fotodan bakan gözleri, son gülüşü o karede saklıdır. o haliyle gitmiştir diğer dünya denen yere ve hep öyle kalacaktır ve hep öyle hatırlayacaksınızdır.
zamanla anlamsız gelecek hadisedir. eski sevgili evlenmiş ve çoluk çocuğa karışmış ise o fotograf acı vermekten çok sıradanlaşır ama hala neden saklanır o fotoğraf bunada anlam verilmez.
benim gibi mazoşist kişiliklerin yaptığı eylemdir.elinizde fotoğrafı olmayınca facebook açmasını ve fotoğraf yüklemesini beklemek daha bir zordur.neyse ki yükledi de rahat rahat acı çekebiliyorum.geçecek bu günlerde sözlük.
uzun zaman kapanmaya çalışan yarayı bir kerede kanatmaktır. 5 6 ay unutmaya çalışır da böyle bir hataya düşerseniz eski halinize gelebilmek için bir 5 6 aya daha ihtiyacınız olacaktır. Yapılmaması tavsiye edilir.
emre aydının hoşçakal şarkısı eşliğinde son kez o fotoğraflara bakıp yakmaya başlamakta ayrı bir yıkıma sebep olur ama unutulması gerekiyorsa unutulmalıdır ne kadar aşık olsanda mecbursundur. bir de benim durumumdaysanız
belki bir gün özlersin başka adamlarla başka şehirlerde diye mırıldanırsınız gözlerden akan yaşlar yanan bir fotoğrafı bile söndüremez.
insanın kendisini yalnız hissetiği zamanlarda ya da onunlayken yaşadıkları aklına geldiği anda yapılan eylemdir.
Yapılmaması tavsiye olunur içi acır insanın sonra bir merak başlar ne yapıyordur şimdi diye sonra ya sevgilisi varsa sorusu akla gelir daha da kederlendirir. En iyisi hiç bakmamak.
insanı hüzne boğan eylem. hele ki yanlışlıkla ortaya çıkmışsa o fotoğraflar.
dile gelseler herhalde şunları söylerlerdi;
Bir gün belki hayattan
Geçmişteki günlerden
Bir teselli ararsan
Bak o zaman resmime
bakmayınız efendim. acı çekmenin anlamı yok. geri döneceğini falanda sanmayınız. dönse de hayır gelmez. ona ait ne varsa yok ediniz. unutunuz gitsin. öldü saymayın, kendinizi ona karşı suçlu veya birşeyler yapmakla yükümlü hissedebilirsiniz. en iyisi hiç tanımadığınızı farz etmek. dünyadaki tanımadığınız milyarlarca insan gibi.. sıradan biri...
ulan ayrılalı 6 ay geçmesine rağmen hala face de ara sıra bakmaktan kendimi alamadığım durumdur. biliyorum iyi birşey değil bu. insan ister istemez merak ediyor. nerede , ne yapmış, kim var hayatında diye. ama bakmamak lazımdır kısacası. şu soruyu sorup konuyu bitirmek gerek; o da sizi sizin kadar merak ediyor mu? veya fotolarınıza bakıyor mu?
