hayat öyle gariptir ki. bir zamanlar sen başka bir sevgilinin canını yakıp gitmişsindir. o gün de senin belirli nedenlerin vardır her şey için. bir şekilde bitiyor ilişkiler. güveni verilen sözlerde değil hareketlerde, davranışlarında aramak gerekir. bunda başarılı olanlar da bir gün ilişkinin biteceğini ya da bitmeyeceğini kestirebilir.
öyle olmadı mı? gözünüzün içine bakıp sevdiğini söyleyen insan bir süre sonra için bunun garantisini veremez ki. bunun garantisini verenden korkun zaten. sadece sizin bırakıp gitmenizden korktuğu için bu sözleri verir ki daha bağlanıp bir kenarında kalasın. bir taraf her zaman daha az sever. ve yıkılan biri mutlaka olur. bunu artık böyle kabullenip hayata böyle devam etmek gerekir.
o zaman hak hukuk aramayı bırakıp yapılacak olan tek şey onu tamamen unutmadan başkasıyla birlikte olmamaktır. onu unutacağını sanarsın* ve o unutmak için birlikte olduğun kişinin de hayatının içine eden sen olursun. böyle böyle herkes bir yerden haklı bir yerden de haksız olur. duygu işlerinin davası olmaz. güvenip de bağlanan bizlerin kendimizde aramamız gerek hatayı. neden güvendik? o kadar ip ucu vermiştir karşındaki. nasıl bunları farketmedin hareketlerinden? bunları sormak gerekir. bir suçlu varsa bu kadar bağlanan kişinin kendindedir hatanın çok büyük payı. güvenme.
