''nasılsın ?'' diye sordu, daha önce sürekli neşeyle etrafa yayılan tanıdık ses. ''beni hatırladın mı ?'' diyerek devam etti, sesinin acı tonu bile içimi yakmaya başlarken. tekrar onun olmam için yalvarmaya başlayınca nefes alamadığımı hissettim, ilk defa üzülmeye başladığımı. ilişkiyi bitirirken hiçbir şey hissetmeyen ben ilk defa gerçek bi' duyguyu tatmaya başladım.
bir insana bunları yaşatmak, özellikle geçmişiniz olan bir insana bunları yaşatmak en öküz insanı bile üzer. hatayı kendinde aratmaya başlar. ''ben sensiz yapamam ki. lütfen.. lütfen...'' kalbiniz o anda yok olmuştur sanki. hissetmezsiniz hiçbir şeyi. üzülürsünüz. acı çekersiniz. yanına gidip mutlu etmek istersiniz, mutsuz olacağınızı hatırlarsınız. başkasının mutluluğu için kendi mutluluğundan taviz veremeyecek biri olduğunuzu anladığınız ansa hiçbir şey yapmadan yaşamaya devam etmek zorunda kalırsınız.
ya "dön dööööön bebeğim olur, dön çaresiiiiz başım, ayrılıııık böyle uzuuun sürmez kiii" diyecektir,
ya da "allah belaaanı versin, allah seni kaahhretsin, bana gelen sana gelsinnn yaaar" diyecektir. açmayın.
not: şarkı sözlerini doğru bilmiyor olabilirim. yanlış yazmışsam affedin.
