3 e giderken bir platoniğim vardı abisi bana bir sert bakmıştı hemen kestirip attım meseleyi kaçtım. Sayılır mı. Başkada sevgilim olmadı zaten fobi yaptım.
ellerim çok çatlar benim yaz kış fark etmez. belli bi zamandan sonra yara da olmaya başlıyor kanıyor da haliyle ilacı da yok geçmiyor yıllardır. birgün işten gelmişiz mevsim kış. Ellerimde kanıyor tabi yine , gitmiş sıcak su hazırlamış böyle içine de araştırıp koymuş iyi gelecek bişeyler ellerimi bekleteyim diye . Su da sıcak ellerimi yakıyor tabi . Baktı ellerim acıyor o da suyun içine koydu ellerini tuttu ellerimi . su soğudukça gitti değiştirdi suyu yine bekledi yine aynı şekilde belki bi saatten fazla . sonra yaz geldi şehir dışına çıkmam gerekti 3-5 ay çok uzun bir ayrılık değil . işine gelmedi bitti tabi ayrıldık hiç olmamış gibi . şimdi yazıklarımdan hangisi unutmasam bilemedim .
Bazen sevdiğinin yanında insanlıkla sınırlandırıldını hissediyorsun. Seni izlemek, sarılmak, öpmek... yetmiyor bunlar bana anlıyor musun? Öpüyorum bir daha öpesim geliyor. Bu kadar kısa sürmemeli. Mesela öperken çektiğim nefesle içime dolmani isterdim. Elini tutmak mesela güzel şey ama damarlarındaki kan kanıma karışmasını isterdim. Sarılırken iç içe geçip tek vücut olmayı isterdim. Böyle insanca yüzeysel sevmek kesmiyor beni.
O anki duygu yogunluguyla bu tarz bir şey söylemiştim. Bunları söylerken dolan gözlerle samimi bir tebessüm ardından yaşlar taşınca kafasını göğsüme dayayıp öylece bekledi bir süre. Ben de gözlerimi kapayıp varlığının her dakikasını hissettim. Biliyordum çünkü bir gün yanımda olmayacağını.
5 yıl süren ilişkimizin birinci senesiydi. aynı evde yaşıyorduk. okuldan dönmüştük ve dışarıda o kadar üşümüş ve yorulmuştuk ki, ısınmak için o duşa girmişti, bende o çıkana kadar yatağa giriyim, çıktığında bende duşa girerim demiştim. sonra içim geçmiş uyumuşum.
(unutamadığım anı burada başlıyor)
birden bi kedi gibi birinin koynuma girişiyle uyandım. gözlerimi açmaya halim yoktu. mis kokusunu içime çekip onu öpücüklere boğmuştum.
(unutamadığım anı burada bitti, sonra ne oldu hatırlamıyorum)
çok güzel günlerimiz geçti ama hiçbirini hatırlamak bunun kadar canımı acıtmıyor. hafıza silme imkanı olsa ilk olarak bu anıyı silerdim.
4 senelik ilişkinin içinde düşünüp yazacak adam akıllı bir tane anı hatırlayamadım.Nasıl yaptım ben bunu bilmiyorum ama baya iyi silmişim aslında.Silmek için bir çaba da sarfetmedim.
sonuçta yaşadıktan sonra unutacaksak o anları yaşamanın ne anlamı var.
Çok sevdiğim bir yazarın kitap serisini okudum ve etkilendiğim için ağlamıştım. Daha sonra kitapları birlikte olduğum kişiye okusun diye verdim. işten fırsat bulursam söz okuyacağım demişti. Acelesi yok sende kalabilir dedim. Aradan 2 hafta geçti. Buluşmaya karar vermiştik. Sohbet esnasında aklıma geldi ve kitapları okudun mu diye sordum. Hayatımda o kadar kitap okudum ama beni ağlatabilen tek kitaplar bunlar oldu deyiverdi. benim yaşadığım durumu yaşayabileceğini düşünmemiştim. Şaşırdım. Ve o kitapları ona armağan ettim. Hala kütüphanesinde saklıyormuş ...
esrar icip sevismistik.
pek aram olmadigi icin sevisirken acayip bir kafa yapti caktirmiyorum ama butun bina seffaflasti sanki herkes bizi izliyor gibi bir paranoya yaptim. of of kadin koptu zaten agzimi acsam guluyor.
olmadi edemedim ustumu giyinip duvarlari kontrol ettim.
kemerimi bile taktim aq
