sadece zannedilen olaydır ama en ufak onu hatırlatan ayrıntıda içiniz cız ettiğinde onu hatırlar yutkunursunuz. örnek olarak 50 ve 81 plaka araç görsem mutlaka aklıma geliyorlar ve yutkunuyorum.
Çok zor bir durumdur. Eğer gerçekten sevmişseniz. Ayrıldığınız günleri sayarsınız hiç yorulmadan an gelir unutmaya kalkarsınız bu seferde karşınıza çıkar tekrardan, tam vazgeçmek zorunda değilim mutluyum derken yok olur birden herşey sizin ondan vazgeçmemeniz için planlıdır sanki.Aynı okuldaysanız ise durum daha vahim tenefüslere çıkmama kararı alırsınız ama o sizin sınıfın camının tam karşısında durur ve aksi gibi oraya bakar. Bu sefer tenefüse çıkarsınız hiç bakmaz. Bu senaryo hiç mi hiç değişmez.***
düşünmemek en iyi başlangıcıdır vazgeçmenin. başlamak ne kadar doğalsa bitirmekte o kadar doğaldır. illa ki boşlukta hissedersiniz kendinizi hatta üzülürsünüzde lakin yapacak birşey olmadığını gördüğünüz anda ister istemez vazgeçersiniz. aşık olmak gibi birşeydir bu bir anda ve bilmeksizin olur.
kendine saygısı olan insan bir şey eskidiği an ondan vazgeçendir. çünkü sevgili kavramı çoğu kişiye göre basit algılansa da birlikte maneviyatın zirve yaptığı tek insandır. neden eskimiştir sevgili. ya bir yanlış görmüşsünüzdür, ya da bir yanlış yapmışsınızdır. güzel gitmeyen şeyler olduğu için eskimiştir sevgili. ya eskimiştir ya da eskitilmiştir. bundan itibaran zaten vazgeçilmediyse kişinin kendi iradesiyle olan problemlerini irdelemesi gerekir. şu da bir gerçektir ki, eskiyen birşeyden veya birinden vazgeçemeyen insan, çoktan vazgeçilen insandır. kişi bunu kendine aşılayarak vazgeçebilir zaten. hiçbir şey vazgeçilmez olmadığı gibi, unutulmayan acı ve yaşanmışlık da yoktur. zamanla hepsinin yerini dolduracak mutlaka iyi anılar yaşanır. bu sefer kişi vazgeçemediğini sandığı gereksiz eskimişliklere üzüldüğüne yanar. ki insan, esas bu pişmanlığı duymaktan vazgeçemez.
içinizdeki ateşi söndürme eylemidir, küllere gömersiniz ona dair hissettiğiniz her duyguyu artık adını duyduğunuzda hiçbirşey hissetmiyorsanız gözünüz aydın, eski sevgiliden vazgeçmişsinizdir. Can acıtan bir eylemdir ama gereklidir.
onun için mücadeleyi bıraktığınız andır. artık onun acı çekmesini değil, mutlu olmasını istediğiniz andır. her aklınıza geldiğinde artık sizde sadece tebessüm uyandırmasıdır ve önceden acı çekmek pahasına unutmamaya çalıştığınız her anı, her hissi bir sabah kalktığınızda artık içinizde bulamamaktır.
