bir çift çorap. ben boşa masraf ettirmezdim kendisine. ihtiyacım olan şeyleri söylerdim onları alırdı. hayat pahalı, paraları boşa çarçur etmemek lazım.
çok şey var, sırf hediyede değil aslında mesela bende ders çalışırken kitabını bırakmıştı, ya da memlekete giderken bıraktığı eşyalar.bunlar neyse de hediyeler gerçekten şok can sıkıcı olabiliyor, hele ekonomik olarak değil de manevi değeri çok daha yüksek sana özel yapılan hediyeler. atamadım ben hiçbirini, acaba o ne yaptı, gece giymek için tişörtlerimi alırdı ne oldu onlara, atabildi mi hepsini?bakarken gözleri doldu mu? şöyle derin bir nefes alıp hatırladı mı geçmişi, o anı? belli belirsiz bir tebessüm oluştu mu yüzünde?
belki de hepsini bir kutuya doldurup yaktı, kimbilir bunu bilsem hafifleyeceğim.
lütfen artık izin ver mutlu olayım, izin ver düşüncelerime huzurlu olayım ben de.
