ikinci buluşmamızda hava bayağı soğuktu bende biraz okuzum hayvan gibi istedim kazağı bana ver üşüdüm lan dedim verdi.
asla gözlük takmasını istemezdim ama sırf benimle aynı olmak için numarasız gözlük takardı bende bi gün aldım dedim bu artık benim tamam dedi gözlüğü hala kullanıyom cercevesine numaralı cam taktırdım
parfümünü bna kendi vermişti onu pekhatırlamıyorum..
Tamam anlıyorum eski sevgiliden kalanları atmak lazım unutmak lazım, hadi eşyaları attın da yaşadıklarını nasıl atacaksın illa bir yerde aklına geliyor, severken unutması zor.
Bana bir tane boyunluk kaldı. ince giydiğim gün olan buluşmamız. izmir'in soğuğu tabii. Hem hastayım, hem yorgun. Kendi elleriyle boynuma geçirmişti. Sonra uzun uzun baktı. Yüzyüze bir şey kalmadı ondan sonra. Sana yakışıyor dedi. Sarıldık ve bir daha hiç göremedim onu. Mesajla gelen "olmayacak bu" o bakışı sonsuza kadar uzattı. O bakış üşüyüp gözlerimi her kapattığımda göz perdelerime yansır, anlamlandıramam o anı ve acı olan o boyunluğu koklamam oldu bu mesaj gelene kadar. Onun kokusunu çekiyordum içime, ciğerlerime kaydoluyordu. O beni kendisinden silip atarken ben onu göğsümün en derinine kaydediyordum.
istanbul'a döndüğümde ne o çantayı kullandım, ne de o eşyaya bir daha baktım. Yüzüme karşı yapacak cesareti yoktu belki, böylesi zor oldu. Üstünden bir yıl geçmedi ama henüz bazen hala içimden ona anlatıyorum. Gerçi anlatılacak bütün yolları da yaktım. Ama yine tanrıya dua etmek gibi...
Tebessüm ettiren eşyalardır. Gözler dolarken bile tebessüm ettirebilir.
Lisedeyken bilerek bu soruyu çözemedim diye ona cozdururdum. Dokundugu o kalem hala saklanır.
Doğum günümde aldığı bir kolye. O zaman neseyle taktığım bir kolyenin yıllar sonra bile her görüldüğünde sanki bir urganmis gibi boynuma dolanması.
Bir romanda "delirtme beni" başlıklı bir yazı. Kizdirdigim zaman o sayfayı acar başka bir şey demezdi kendileri.
Yanyana çekilen resimler olmadığı için paintte birleştirmiş gibi shoplanmis resimlerle yapılmış bir slayt.
‘Bence’ eski sevgili dediğimiz kişiden kalan eşyaları saklamak birazcık saçma. Sonuç olarak ‘eski’ sevgili çok değer vermiş olsaydık birbirimize hala beraber olurduk (ayrılmak zorunda kalanları tenzih ediyorum)
ondan sonra bir başkası olmadığı için o kavramı kabul etmiyorum.
o benim hep sevdiğim olarak kalacak, 25 yaşıma geldim ortaokuldan beri beraberdik taki geçen sene doğum günüme kadar. ondan bana kalanlar ise öncelikle bir boşluk kocaman bir boşluk kolumdaki dövmemiz resimlerimiz, oyuncak ayı, karaoke kayıtlarımız, şapka ve eldiven vb. ama en kötüsü o boşluk unutamıyor sun efenim dolmuyor orası defalarca farklı biri ile denemeye kalksan da dolmuyor. ondan şarkılar kalıyor duygular kalıyor düşünceler kalıyor geriye bir çok şey kalıyor ama farkına varıyorsun o kalan şeyler sadece onla güzel onunla anlamlı.
