Yalnızca akşam 11'de yenmiş yemeğin fişi ve bir takım kırgınlıklar. dipnot: o şahısta kalan eşyalarımı şimdi başka kızlara giydirip fantazi filan yapıyorsa, kanser etsin onu o yemek. Zira hesabıda ben ödemiştim.
hiçbir şey yok ne bi iz ne hatıra.. derken, video varmış telefonumda.
aylar sonra ilk defa gördüm. çektiğimi bile unutmuşum.
videoyu da yazayım ben sevimlilik yapmaya çalışıyorum, (hani kliplerde olur ya mutlu çift kendilerini videoya almaya çalışır, öyle düşün) ama karşımda bana nedenini hatırlamadığım bir şey yüzünden çemkiren birisi, (herhalde ellerimi yıkarken paspası ıslatmışımdır kesin *)
buna rağmen video çekmeye devam etmişim, ve bir tane güzel kelime duymadan kapatmışım videoyu.
üzülmedim ya hatta mutlu bile oldum, gerçekten beni de sevmemişti zaten. kendi layığını bulsun.
aynı lisede, aynı üniversitede okuyup, bir de üstüne aynı iş yerinde çalıştıysanız sayamayacağınız kadar çok şey. ama sıkıntı değil. kalp donduktan sonra fotoğraflar, çiçekler, hediyeler gayet anlamsız geliyor.
beraber dinlenilen şarkılar, aldığı sigaraların boş paketleri, kendi sesinden söylediği şarkının kaydı, bir roman, üniforması vardı onu adresine postaladım. kitaba kıyamadım. içinde el yazısı var nasıl göndereyim. paylaşılan anlar, özlem, gözyaşı, üzüntü, öfke, küfür, mesajları vs. bir tek fotoğraf yok. ne vardı da yazdım şimdi bunları o da ayrı bir çelişki. acı acı acı.
