son yıllarda çok sık rastladığım bir durum. eski tüfeklerin bir kısmı borsacı veya reklamcı olmuş, ellerinde puro davetlerde boy göstermektedirler. artık muhabbet son model arabaları yada yatları.
kominizm, liberalizm, kapitalizm gibi sonu lizm le biten bütün sistemlerin birer idea deil de sadece ve sadece tek amacının kitleleri ne şekilde yönetiriz olduğunu kanıtlayan durumdur.
çok iyi slogan bulabilme, halkın isteklerini ve yapısını bilmenin vermiş olduğu artıları kullanan kişilere verilen isim, tabi elde ettikleri gücü, bu gücü borçlu olduğu kişilere karşı iyi yönde kullanmıyorsa azılı katilden farkı kalmayan kişi/ler bütünü.
her insan yaşamak zorundadır, yaşamak için paraya ihtiyaç vardır ve mevcut sistem kapitalist sistem ise kişinin ölmemesi için elinden gelen işi yapması gerekir.ne kadar kazandığı ise sadece kişiyi ilgilendirir, nasrettin hoca fıkrası gibi adama "sana ne kardeşim" derler....
kişi komünizmi yaşamaya çalışmış olmamıştır ancak kendi çevresinde yine aynı paylaşımcılığı yaşıyorsa sorun yotur demektir. ki kişi gerçekten istemişse zamanı geldiğinde tekrar safında yer alacaktır.
bunun en iyi örneğini the edukators (eğitmenler) filminde verilmiştir:
büyük bir iş adamı kendilerine eğitmenler adını verdiği ve yüksek gelirli insanların evlerine girerek sadece eşyelerının yerini değiştiren ve "bolluk günleriniz sona erecek" yazısını bırakarak bir eylemler zinciri yapan üç genç tarafından zorunlu olarak kaçırılır. ona ne yapacaklarını hiç bilmezler. sonrasında yapılan konuşmalarda onun 68 lerdeki gençlik hareketlerinin kilit adamlarından biri olduğu anlaşılır..
şu allahın işine bakın..
zenginlikle kapitalizmi ayıramayan bünyelerin yanlış yunluş yönlere çekilebilecek lafı. efenim hakikaten böle adamlar yok mudur (bkz: cem uzan) * (bkz: celal doğan)* vardır, lakin onlar zaten hiçbir zaman bu düşünceleri paylaşmadılar, sadece hayatta kalabilecekleri bir saf seçtiler. bi de bi şeyi ister istemez akla getiren başlıkdır da aynı zamanda
komünizmi ütopik bir gençlik hastalığı olarak görmelerini sağlayan hayat deneyimlerinden kaynaklanmaktadır.
rusya ve güney amerika devrimlerini örnek alarak yola çıkmışlar ve bu devrimlerdeki mevcut halk desteğini türkiye de de sağlayabileceklerini ummuşlardır.
halktan yedikleri tokat karşısında ise kaybettikleri dostlar, yıllar ve hayallerin hesabını halka fatura eder bir yaklaşımla halktan uzak olmayı, halka tepeden bakmayı seçmişlerdir.
hatadan dönüş değildir aslında.
suçu başkasında aramaktan kaynaklı bir savunma mekanizmasıdır.
içten içe inandıkları ütopyalarını muhafaza ederken, onu üstüne kurmayı planladıkları halkın yozlaşmışlığına isyan etmektedirler.
her iki durum da akıllı insanlar olduklarını gösterir.
elinde puro içip davetlerde boy gösteren eski solcu sayısı, 1977 1 mayıs'ındaki yüzbinlerin yanında önemsizdir. bu davetlere o yüzbinler katılmadığına göre demek ki eski komünistlerin hepsi azılı kapitalist olmuyormuş.
demek ki bu sayı sınırlıymış ve birkaç istisnai örnek göze batarmış.
