insan, yapısı gereği geçmişe dair kötü şeyleri pek hatırlamaz. geçmişe dair hep güzel şeyleri hatırlayıp bugünün zorluklarıyla yüzleşince kaçınılmaz olan bir durum tabii ki. ama bugün ne kadar güzelse, o kadar az akla geliyor eski günler.
ara sıra olur öyle. hiç bir şey yokken ansızın bir düşünce gelir insanın aklına, oradan yürür gider, eskiden böylemiydi diye başlayan sohbetlerle anlaşılır, o günlerin özlendiği.
şimdinin getirdiklerinden memnun değildir kişi ya da eski kaybettiklerini özlemiştir. iş işten geçince aklımız başımıza geliyor işte.
Öğle Arası sınıfca para biririktir bimden le Cola ile patito cips alirdik kişi başına 40 kuruş düşerdi ne günlerdi be aradan 7-8 yıl geçti ama o kolanin ve cipsin tadı damagimda şimdi param var koli koli alırım ama aynı tadı vermiyor.
Sabah olur; bağrışlar, çağrışlar... Yatağında zıplayan biri.
Okula gidersin içtiğin kahve sigara bile bambaşka.
Çanakkale'nin rüzgarındaki sakinleştirici koku.
Akşamları cafe-barlarda eğlenceler şarkılar türküler.
Gece 2 olayları.. Zır Zır ağlayan kadınlar.. Birbirine teselli veren, birbirine sımsıkı sarılmışlar. Her günüm her gecem böyle geçseydi de o eski günleri özlemek diye bir entry girmeseydim.
Bu sabah fark ettim. Annemin okula giderken hazırladığı kahvaltı geldi aklıma. Ben çok ama çok özledim. Keşke başa dönsem annem dışarı çıkmama izin vermese beni en mutlu eden şey gene çikolata olsa. Ağladıktan iki dk sonra niye ağladığımı unutsam gene. Çok Özledim çok.
