daha genç gözler, daha parlak, daha içten gülümsüyorlar; hiç yorulmamışız o zamanlar, hiç bir şey umrumuzda olmamış; saçlarımızda boya yokmuş bak, ne kadar da canlı... saf bakıyoruz, masumiyetler ışıldıyor, çok genciz...
fotoğraf zaten kişinin mutlu olduğu bir anı dondurup saklaması olduğu için eski fotoğraflara bakarken üzülmesi imkansızdır insanın. acayip bi sevinçle parlar fotoğraflarda (anılarda) dolaşan insanın gözleri. belki telefona uzanır eli ve sevdiği kişilerin sesini bir kere daha duymak ister. özlediğinin farkına varır.
bazense aramızdan ayrılan kişilerin fotoğraflarıyla karşılaşır, içi burkulur insanın. boğazındaki düğümle ağlamaya çalışır...
arka planda o günlere ait sarkilarin çalmasi durumunda ruh halinizi 170 derece dönderebilecek eylemdir.
hazirliksaniz yapmamaniz kesinlikle tavsiye edilir.
eski bir şarkıyı duymak, geçmişe ait bir video kaydını ya da bir eşyayı bulmak ya da uzun zamandır geçilmeyen bir sokaktan geçmek.. geçmiş kendini özletmeyi her zaman başarır.. 1 yıl 10 yıl farketmez... her zaman kötü anlar daha yoğun yaşanır ama güzel anlar daha yoğun hatırlanır.. zaman denen yaratığın anlayışı böyle..
