Sadri alışık repliği bir cümledir. Inanın kendimi çoğu zaman o sözdeki gibi yalandan övülen işe yaramaz bir serseri gibi hissediyorum. Aramasam aramayan arkadaşları, kendine "usta" denilince kubaran haysiyetsiz naneleri, bir şeyi öğrenmek için çabaladığım halde erişemediğim dünyevi makama uğraşmadan torpille erişmiş kıytırık tipleri Hatırladıkça "keşke" diyorum. Keşke hiç varolmasaydım.
Eksik mi kalırdı alem ben olmadan.
Gardiyan ne bilecek kaçmış bu adam.
Kim soracak hesabı, başkaca yüce mevladan.
Şirke batmış çoğu da farkına bile varmadan.
Bıktım "Korkulu ümitle yaşa" diyen imamdan.
Tanrım bıraktım ben her şeyi, ayırma beni yolundan.
Varıp da huzuruna yanmak dilerim.
