az önce bir anda tarkan'ın bekle şarkısını dinlemek istedim. dinlerken garip bir şekilde yarım saniyeliğine çok uzun yıllar önce bodrum turgutreis'de bu şarkıyı dinlemek için tek başıma arabanın içinde yalnız olarak bu keyfi yaşadığım çocukluk anıma döndüm. fiziki olarak ufaldım, beynimi dolduran tüm boktan şeyler gitti, sorumluluklarımdan uzaklaştım. bilen bilir o çiçeklerin yaprakların bodrum'a özel kokusunu... işte o koku burnuma geldi kokladım. arabanın koltuğunu ve o güneşin sıcaklığını bile hissettim. maalesef sadece yarım saniye sürdü ama muhteşem bir duyguydu, harika bir histi.
Babam çalıştığı fabrikadan her ay erzak alırdı. Erzakların içinde bir De pınar'ın madran suyu olurdu 5 litrelik. O kadar ağır olurduki hepsi. Ve her ayın 1'inde cılız bir kız çocuğu olmama rağmen babama yardım etmeye giderdim mecburen. Poşetler ellerimi keserdi artık eve gidene kadar.
Şimdi kocam hiçbir şey taşıtmıyor. Gerçekten bu benim için o kadar önemliki. Bilse.
Dün akşam o madran suyun tadına çok benzeyen bir kaynak suyu içtim de oradan hatırladım.
