geçenlerde dendendenyus ile daracık bir sokakda ilerliyorduk etrafta cumbalı evler altlarında hiç kullanılmayan depolar. aşağıda sokağın bitiminde bir eskici dükkanı gözümüze çarptı. içerde ne var ne yok diye bir baktık ki ne görelim. biz sanıyorduk ki eski kullanılmış eşyalar mobleler, abajurlar, kıyafetler tozlu kitaplar falan. ama bunların yerine eski aşklar, kadınlı erkekli uzun ince raflara dizilmiş balmumu heykeli gibi duruyorlardı kıpırtısız ve donuk. hepsinin yüzünde ayrı bir hüzün ayrı bir keder. kimisinde kendini suçlayan bir ifade kimisinde aldatmanın pişmanlığı kimisinde kendinin yetersizliği yeni bir aşka yelken açmanının çaresizliği. kimisinde ise korku nöbeti dolu yüzleri... ortalıkta çıt yok. sanki kıyamet kopmuş ve öylede donakalmış herşey. dükkan sahibi de ortalıkta yok. olsa hesap soracağım ulan diyeceğim ne biçim sahipsin şu dükkanın haline bak. ortalık mat. parlat bari arada. bunları kim alır. cumaya gitmiş bi daha gelmemiş anlaşılan... böyle can sıkan bir sessizliği dendendenyus bozdu benden önce davrandı. hepsine sırayla birer tokat patlattı. şrakkk diye havada çınlayan tokat sesleri yankı yaparak açık kapı aralığından dışarı gerçek hayata karıştı...onu zor sakinleştirdim. sakinleşirken kıpkırmızıydı yüzü ama bir taraftan da yüzünde hınzır ince zeki bir pırıltı. ellerimiz ceplerimizde ıslık çala çala dışarı çıktık. açık kapı aralığından ılık rüzgar yüzümüze vurdu. arkamıza baktığımızda dükkandaki fırtınadan camlar zangırdıyordu.
bu adam benim başıma bela olacak bir gün ya, hadi hayırlısı.
kalbin kırık parçaları, eski aşklar, eski sevgiler ve geçmişe dair anıların saklandığı, kalbin dar sokaklarında bulunan depo. zamanı gelince; unutulmalı, kaldırılmalı, yıkılmalı.
bıraktığı boş arazide; yerine, yeni aşkın ruhta, kalpte ve hayatımızda başlattığı bahar mevsiminin; tüm renkleri, tüm güzellikleri ekilmeli. ve özgürce, kendi yolunu bularak, kendine has kokularını salarak büyümeli.
Eski aşklar dükkanı, antikacı dükkanında değerli diye satılan eski püskü eşyaların aslında bir değerinin olmadığı gerçeğini hatırlatır bize. O eşyalar bir zamanlar sadece sahipleri için değerli olmuştur, şimdi ise değersizliklerini yaldızlayıp, allayıp pullayıp, göz boyayarak uyanık dükkan sahibi tarafından satışa arz edilirler. Hepsi mi değersiz diyebilirsiniz, hayır; arada göze çarpmayan eşsiz bir parça bulabilirsiniz belki, ama bu bir mucize olur.
Gerçek aşkların ise dükkanı yoktur. Antikacı dükkanında aramaya kalkmayın.
