aristophones'in vakti zamaninda atina'da hüküm süren kleon ve yardakcilarina ince ince ve yer yer takir takir gecirdiği oyundur. baba bdykleon ogul philakleon ile sürtüsmeler ve yargiclik hastaliğinin sonuclarini irdeler. oyun oynanmasi acisindan son derce eglenceli ammavelakin aristophanes'in ilk perdede oyunun vurucu son sözünü söylemesi ve ikinci perdede ise işi laga lugaya dökmesi yüzünden oynanmasida bayagi güclükler cikabilir. (yazar burda text baglilik kavramindaki sabalaklara sesleniyor) ama biraz yaraticilik ve kafa patlatma ile fevkalade tatlar almak mümkündür. oyundan kısa bir alinti yapalim:
Her girişten ve önsözden önce
Şurasını belirtmek zorundayım ki
Bizim egemenliğimiz bütün egemenliklerin üstündedir.
Yaşadığımız çağda hangi mutluluk
Bir yargıcın mutluluğundan daha mutludur?
Hangi yaratık ondan daha keyifli yaşar?
Hangi yaratıktan korkulur, ondan daha çok?
Kocamış, beli bükülmüş olduğu halde?
Ben daha yatağımdan kalkmadan
Bir sürü insan bekleşir mahkeme kapılarında.
Anlı şanlı adamlarda vardır aralarında.
Yanlarından geçerken, hemen yapışır elime
Başlar yalvarıp yakarmaya:
Gel etme, acı bana, yargıç baba;
Senin başına da gelmiştir bu işler
Orduda ya da başka bir işte
Sen de birkaç para aşırmışsındır elbet
Arkadaşlara yiyecek alırken pazardan.
Kim yalvarırdı bana böyle, yargıç olmasam?
Bunlarla öfkem biraz yatışır,
Ama dışarıda verdiğim sözleri tutmam içeride.
Suçlular türlü diller dökmek zorundadırlar
Pençemden kurtulabilmek için.
Bir yargıçtan çok kime dalkavukluk edilir?
Kimi fakirliğini anlata anlata bitiremez.
Kimi Ezop masalları anlatır.
Kimi beni güldürüp öfkemi yatıştırmak için
Soytarılık, maskaralıklar yapar.
Bütün bunlar işe yaramadı mı
Kimi de tutar kız erkek çocuklarının elinden
Getirir hepsini mahkemeye.
Çocuklar boynunu büküp ağlar önünde;
Sonra baba, çocukları adına yalvarır bana
Bir Tanrıdan günahların bağışlanmasını ister gibi.
Kuzuların sesini seversen,
Bu oğlancığın sesi de dokunur sana der.
Dişi domuz yavrularını seversem
O zaman da kız çocuklarını ağlatır.
Biz de bir azıcık gevşetiriz artık
Öfkemizin gergin tellerini.
Az güç müdür bu? Para nedir bunun yanında?
büyük bir olasılıkla isa'dan önce 422 yılında sahnelenmiş bir aristophanes eseridir. bu komedyada aristophanes atina'nın adalet mekanizması ile alay eder.
