25 yaşındayım, yüksek lisans yapıyorum ve hayatımda hiç bugün dedemin onca aile erbabının yanında elime 5ytl sıkıştırması kadar utandığımı hatırlamıyorumm. allahım bana bir iş ver, bir iş ver ki artık ben de el öptürüp bebelere harçlık vereyim.
cebren ve hileyle alınmadığı sürece "alan razı veren razı" durumu çerçevesi içerisinde değerlendirilebilecek olay.
bu durum, eşek kadar olan ve hala parayı alan taraf açısından hafiften utanmaya neden olsa da, sonradan bu utangaçlık yerini pişkinlikle birlikte gelen açgözlülüğe bırakır.
belli bir yaştan sonra moral bozucudur.
bugün abimle bayramlaştığımızda kendisi bana "seninle bi ara görüşelim" demiştir, ben de ona "nası yani?" diyince "harçlık canıııııııığm" demiştir banker edasıyla, ben de "yok artık. param var çok şükür." diye cevap vermişimdir. bu gerçekten çok büyük bir mutluluktur. dileyen herkesin darısı başınadır.
ne olursa olsun harçlık almak mutluluk verici bir olaydır.
hele ay sonuna doğru 3 kuruşun hesabını yaparken, maaş alınacak güne doğru geri sayım yapılırken gelen bir harçlıksa..
eşek kadar olmanıza rağmen hala bir baltaya sap olamadığınız gerçeğinin yüzünüze bir tokat gibi çarpmasına neden olan durumdur...
uzatılan harçlık "ya bu yaşta hala ne harçlığı dede, lütfen, kem küm" şeklinde geri çevirilir. ha içinizdeki küçük materyalist o parayı harcamak planlar yapmaya başlamıştır bile, ama orası ayrı...