ütü : anne, ütüsüz bir şey giydirmediği için gelen bir alışkanlık. ütü yapmayı bilmesem de babama, baba gömleklerini ver ütüleyeceğim dediğimde babamın gözleri dolardı. bu da benim canımı acıtırdı. çünkü birilerinin bana acıması üzüyordu beni. el bebek gül bebek büyüdüğüm için hiç bir şeyi bilmiyordum. ilk başlar gömleğin bir tarafını giydirip yapmayı öğrendim. sonra öteki tarafı giydirmeden yapıyordum ve şans eseri ütünün diğer tarafına geçtiğimde orayı da giydirebileceğimi öğrendim. şimdi arkasının bir kısmını yapamıyorum. biliyorum bir gün onu da öğrenecem.
yemek: aslında bunu buraya yazmalı mıyım bilmiyorum. kaç tencere yaktım, kaç malzemeyi çöpe atmak zorunda kaldım bilmiyorum. tek iyi yapabildiğim yemek hazır çorba. ha bir de artık peksimet. * onu da sözlükten tanıştığım bir ablam sayesinde öğrendim. makarna yapmayı bile bilmiyorum, denediğimde hepsi birbirine yapışmıştı. omlet yapmaya kalktım döndüremedim. sürekli dışarıdan yemek söylerdim, artık azalttım. biliyorum bir gün onu da öğrenecem.
gözyaşı: annem vefat ettikten sonra sürekli ağlardım. bu kısa bir süre olmadı. okula çoğu arkadaşımın ailesinin gelmesi, babamın toplantılarından dolayı gelememesi, eve kendim dönmek, yemeği dışarıdan söylemek, ütü yaparken ağlamak, arkadaşlarının anneleri hakkında övgü dolu sözlerini dinlerken, " benim annem muhteşemdir." demek istemek ama arkadaşlarımın bana acıma olasılığını düşünme gibi nedenlerden dolayı yakın zamanda dahi ağlardım. ama artık durdurmaya karar verdim. çünkü ağlamam, beni biraz rahatlatsa da bazı şeyleri değiştirmeye yetmiyor. ağlamamak benim için çok uzak ama, biliyorum bir gün onu da öğrenecem.
daha çok var be sözlük. canınız sıkılmasın...
