erzurum'da askerlik yaparken çarşı iznine çıktığımızda pek göremediğimiz kızlar. bir kafeye gittiğimizde kızların çoğunun erzurumlu değil de orada görev yapan asker, memur kızı veya öğrenci olduğunu fark etmiştim. sonradan öğrendim ki askerler hafta sonu çarşı iznine çıkıyor diye halk kızlarını pek salmak istemezlermiş şehir merkezine öyle tek başlarına. ne kadar doğrudur bilemem. bu arada iki tane tanıdığım kız var erzurumlu olan, en nefret ettikleri sorunun da hemen kürt müsün diye sorulması olduğunu söylerler erzurumluyum deyince.
genel itibari ile, taş yerinde ağırdır hitabını hak eden kızlar olmakla beraber, müthiş ev yemekleri, pastaları,sarmaları bilen, efendi, yabancı kişi/kişiler ile fazla diyalog kurmayan erkekler ile mesafeli olan kızlardır.
sanilanin aksine, erzurumlu olup bati da bir sehirde yasayan kizlarin bi kismi gayet kulturlu,guzel ve zarif oluyor. sizi bilmem de boyle bi arkadasim var. ve bircok batili kizdan daha guzel oldugu kesin.
Bir tanesiyle yıllar önce heyecanlı günleri paylaşmıştık. Güzel bir kadındı, tertemiz bir insandı, aşırı lezzetli yemekler yapardı, zehir gibi bir zekaya sahipti, tek sıkıntısı kendisini Kürt zannetmeseydi. bir süre sonra aslında Kürt değil Ahıska türk’ü Olduğu konusunda ortak bir karar almıştık. Hayatının geri kalan kımına Ahıska Türk’ü olarak devam ediyor.
