Soğuktur Erzurum. Bir bakarsın hiç beklenmedik anda kar yağdı. Aniden bir rüzgar çıktı, ortalık buz gibi oldu. Sonra bir bakarsın güneş çıktı. ilk başlarda şaşırırsın ama sonra alışırsın yavaş yavaş. Ama en kötüsü çatılardan sarkan buzlar ve paten pisti gibi kaldırımlarıdır. Aman kafama buz düşmesin diye çatılara bakarak yürürken aniden yerde bulursun kendini. Lakin hemen bir el uzanır. Yanında eşin, dostun olmasa da kaldırırlar. Üstünü başını düzeltirler. Şaka yaparlar. insanların sıcaklığını hissedebilirsin. Özellikle yaşlı insanlar öğretmen olduğunu öğrenince, el pençe divan dururlar karşınızda. Utanırsınız, bilmediğiniz, o güne kadar hissedemediğiniz bir değerinizin olduğunu anlarsınız. En önemlisi öğrencilerin çoğu garibandır. mahcuptur. En yaramaz öğrencileri bile her türlü haylazlığı yapar da öğretmenlerine saygı da kusur etmez. Hem zehir gibi çalışır kafaları. Fakat çok kandırılmaya meyillidirler. Çabuk inanırlar. 12 yıl önce böyleydi Erzurum'da öğretmenlik yapmak. Her şeye rağmen güzeldi. 12 yıl içerisin bir şeyler değişmiş midir? Bence hayır. Erzurum yine aynı erzurum insanlar yine aynı insanlardır. En azından öyle umuyorum.
