babamın görevi nedeniyle üç yıl ikamet ettiğim il. gayet sıcakkanlı iyi niyetli fakat bir miktar tutucu insanlara sahiptir . bir çok doğu iline nazaran kürt nufusu oldukça azdır. müthiş bir doğası vardır. ekşisu ve çağlayan şelalesi görülesi yerlerdir.
1990'dan sonra şehir planlaması konusunda ivme kazanmış, sivas ve erzurum arasında uzanan şehir. doğu ekspresi yahut erzurum ekspresiyle uzun uzun şehre göz atma imkanınız vardır. fazla kalabalık değildir. istanbul ve ankara dan uçak seferleri düzenlenir. gümüşhane, tunceli gibi illerden göç almıştır.
türklüğün devlet kurma kodlarını ruhunda barındıran ortaasya, akkoyunlu şehri.
halkını tanıyan bilir. asılları türkmendir. koyun vazgeçilmez değerlerinden biridir.
nerede sakin, izleyen ama durum kötüleştiğinde müdahale eden biri varsa büyük ihtimalle bu şehirden olabilir.
karmaşık değillerdir. basit doğruları vardır.
sokaklarında sevgiliniz ile yürüdüğünüz vakit,hele de sevgiliniz biraz rahat giyinmişse katil olmanızın an meselesi olduğu şehir.Çünkü şehirde pusu kurmuş bu esnaf takımı tabiri caizse ök.z gibi bakarlar.
son seçimlerde doğu illeri arasında dtp'nin aday gösteremediği tek ildir.yolda rahat kıyafetle gezen kızlara esnafın ök.z gibi bakmasının sebebi; o dokunası kızların tren gibi geçmeleridir. malum kara tren gecikir bizim oralarda *
(bkz: oy erzincan gurbanın olam)
27 ARALIK 1939 senesinde richter ölçeğine göre 8.6 şiddetinde depremle haritadan silinen ve 40.000 insanımızın ölümüyle makus talihine yenik düşen kuzey doğu anadolu şehrimizdir.
Depremlerle yıkılıp yıkılıp yeniden yapılan, recep yazıcıoğlu, nam-ı değer süper valinin katkılarıyla tekrardan kurulan, raftingi sevenlerin uğrak yeri olan, tulum peyniri ve balının ünüyle tanınan şirin memleketim.
iki büyük depremle yıkılıp yeniden inşa edilen, merhum vali recep yazıcıoğlu ile müthiş bir gelişim gösteren, milliyetçi, bdp'nin doğuda aday gösteremediği nadir illerimizden, orada doğup büyümesem de bazı yazlar kemahtaki köyüme gittiğim şirin memleketim.
muhteşem insanların yaşadığı, adam gibi adamıyla ünlü güzelim şehrimiz.
annemin memleketidir. babamın kayserili oluşu beni tam bi kayserili yapmadı sanırım hiçbir zaman. hep erzincan'a, erzincanlılara daha yakın hissettim kendimi. erzincan'ın insanı çok sıcaktır, samimidir. 2 lokma ekmeği varsa 2'sini de sana verir. öyle klas insanı vardır buranın.
çok misafirperverlerdir. gittiğinizde sizi öyle bir ağırlarlar ki; böyle misafirperver varlıklar görmediğinize emin olabilirsiniz erzincanın insanını gördükten sonra. rahmetli anneannem de öyleydi zaten.
girlevik şelalesi'nin suyunu biraz kısmış olsalar da şelalenin en üst kısmına çıktığınızda cennete geldiğinizi zannedebilirsiniz. şelalenin üst kısmı tamamen yemyeşik çimenlik ve dümdüz uzanan güzel yeşillikte görüp görebileceğiniz en güzel ağaçlar, çiçekler...
o şelale yaz günü bile buz gibidir. ayaklarınız donar. her babayiğidin harcı değildir orda çıplak ayak dolaşmak. üşütür. kışın hiç gitmedim ama kışın donuyormuş gördüğüm kadarıyla. tam bir doğa harikası. kışın görmeli bir de.
munzur dağı'nın heybetli görüntüsü ve adına yazılan türküleri herkes duymuştur. bir de unutulmamalıdır ki 1939 yılında 8.7'lik depremde 40000 insan ölmüştür bu şehirde. 92 yılında da 653 kişi ölmüştür. içlerinden biri de benim dayımdı.
o yüzden munzur dağını her görüşümde şu türkü gelir aklıma. annemin neden bu türküde ağladığına anlam veremezdim küçükken.
