"
Her ağaç, köklerini gönlünce derinliklerine salabileceği bir toprağa, dallarını da özgürce boşluklarında yükseltebileceği bir göğe ihtiyaç duyar.
VE dahî her ağaç suyunu toprağından, ışığını ise göğünden temin eder.
Kendi toprağından... ve kendi göğünden...
Bilgi ağacının kaderi bu!
Hayat ağacının kaderi sanki farklı mı, o da böyle!
Daralan toprağımızda bereket, kısıtlanan göğümüzde aydınlık kalmadı. işte bu yüzdendir ki suyumuz az, ışığımız yetersiz. O zayıf, o çelimsiz dallar, göğe yükselebilmek için ihtiyaç duydukları özsuyu emebilecekleri geniş topraklardan mahrumlar.
Biz zavallılar, koca bir çınarı, dibini çay bardağıyla sulayarak yaşatabileceğimizi sanıyoruz..."
