belki de dünyada yaşanabilecek en kötü durumlardan biridir. şöyle bir düşünün, suçsuzsunuz fakat herkes sizi bir katil olarak görüyor. kimse size, ya bu da bir insan diye bakmıyor. iş bulamazsınız, ev bulamazsınız, sokakta yatacak yer bile bulamazsınız. tabi bu dediklerim normal bir türk vatandaşı için geçerli idi. yoksa gidip paraları sayesinde rahatça yaşayanlar da var. ama sözde soykırımı kabul etmek şartı ile.
açık bir hedef olmaktır. kimse sizin ölüp ölmediğinizle ilgilenmez... siz öldünüz diye afedersiniz ama binlerce ermeniyi sikseniz hepimiz türküz yazılı pankartlarla sizi uğurlatamazsınız.
türkiye de ermenilerin ne kadar rahat gezdiklerini görmek, ellerini kollarını sallayarak gezmeleri bizim ne kadar demokratik bir ülke olduğumuzun göstergesidir, ermenistan da türk olarak gezmekten korkuyorsak ermenistan demokratikleşmemiş demektir ve abd nin ermenistan'ı neden demokratikleştirme çabasına girmemiş olması sorunsalını doğurmaktadır... *
türkiye de öyle hepimiz ermeniyiz pankartlarına cevaben, bir türk orda öldürüldüğünde hepimiz türküz afişlerinin açılamayacağı, açılırsa gerçek bir itlafın yapılacağı vaziyeti haldir. yani yok öyle. ancak türkiyedeki bazı ikiyüzlü uygulamalar yüzünden ve ancak türkiyede açılır o pankartlar. orda mı?
(bkz: ybsg)
bir ülke diğer bir ülkenin hem yüz ölçüm hem de nüfus olarak yaklaşık 25 katı olduğu zaman bunu düşünmek garip oluyor. ermenistan bizim sivas'tan, konya'dan küçük bir ülke. elbette güçlü ve büyük ülke olarak biz daha hoş görülü olmalıyız.
türkçe gazete falan çıkartamazsınız. herhangi bir türk bayrağı elinizde erivan meydanında "soykırım yoktur" diye bağıramazsınız. ermenistan bayrağını şehrin göbeğinde yakıp nutuk atamazsınız.
ermeniler tarafından linç edilebilir veya silah kullanılması sureti ile öldürülebilirsiniz. "hepimiz Türküz" sloganı atan ermenileri asla göremezsiniz.
