hint avrupa dil ailesi'ne bağlı bir dildir.alfabeleri ilk kez m.s 5. y.y.'da piskopos mesrop maştotz tarafından bulunmuştur. iki çeşit şivesi vardır.bunlar doğu ve batı olarak ayrılmıştır. batı şivesi istanbul'da konuşulan ve türkçe'nin de katkılarıyla etkileşim geçirip daha modern hale gelen ermenice'dir. doğu şivesi ise ilk günden bu yana kullanılan ermenice'nin aslıdır. batı şivesinde bir ermenice dil kuralı olmamasına rağmen kelimelerdeki sessizler ve seslilerle etkileşime girmiş ve değişim geçirmiştir.
bu dil hakkında ilk araştırmayı yapan lacrase adlı bir dil bilimci olmuştur. yaptığı araştırmalar sonucu vardığı kanı ise çağlar önce varlığından bahsedilen medler ile ermeniler in aynı dili konuştukları olacaktı. fakat bu hipotez çok fazla zaman geçmeden çürütülerek ortaya yeni fikirler atıldı. 20. y.y.'in başlarına kadar varolan yeni görüş ermeniler' in dillerinin fars dil grubunun bir parçası olduğuydu. bu görüşü ünlü dil bilimciler de la zarte , m. j. johansson ve f.r. müller destekliyordu. daha sonra ermenice' yi yabancı kelimelerden arındırıp, eklerin ve kelimelerin yapılarını inceleyen hübschmann ortaya yeni attığı kuramla çoğu bilim adamına ermenice'nin farsça ile yakından uzaktan bir alakası olmadığı gerçeğini ispatladı. fakat hala günümüzde ermenice'nin, fars dili ile bağlantısı olduğuna inanan dil bilimciler de bulunmaktadır.
ermenice'nin içinde birçok farsça unsur bulunmaktadır. bunun yanı sıra latince'den, türkçe'den ve yunanca'dan da bir çok kelimeyi dillerine kazandırmışlardır. özellikle batı şivesi oldukça fazla türkçe kelime içermektedir. ermenice'nin içerdiği sözcüklerin % 70 'inin kökenleri de bilinmemektedir. bu bilinmeyen sözcüklerin frigyalılar'a ait olduğu düşünülse de bu tam olarak ispat edilememiştir. ayrıca ermeni alfabes'nin bulunduğu m. s. 409 yılından günümüze kadar hiç değişmeden gelmesi de ermenice hakkında başka şaşırtıcı bir detaydır. fakat türkçe'nin de etkisiyle batı ermenice şivesinde alfabenin harflerinin okunuş biçimleri benzeşme dediğimiz ses olayına uğramıştır.
hint-avrupa dil ailesinden olan, batı ve doğu olarak 2 lehçeye sahip dil.
405 yılına kadar net bir alfabesi olmamıştır bu dilin. 405 yılında "Aziz Mesrop Maştots" isimli bir ermeni, anadolu topraklarında araştırmalar yapıp, biraz da kendi uydurmasyon becerileri ile ortaya bir alfabe çıkarmış. bugün bu alfabeyi kullanıyorlar.
dillerindeki genellikle argo kelimeleri bizim dilimize de geçmiş, mesela ufak çocuklara "bızdık", yaşlılar için kullanılan "moruk", cimri anlamına gelen "pinti" gibi kelimeler ermenice. unesco, "soyu tükenen, tehlikedeki diller" grubuna almış bu dili, konuşan insan sayısı çok az olduğu için.
ermeniler insanlık ve merhametten yoksun bir halk olduğu için, bu kafa ile giderlerse dilleri de kendileri gibi dünya üzerinden silinip gidecek.
ö, ü gibi sesleri içinde barındırmayan bunun yanında ikişer tane k,r,t seslerine sahip oldukça estetik bir alfabeye sahip dil. alfabesi gürcü alfabesine benzer.
ermenistan dışında dünyanın her yerinde azınlık sıfatıyla yaşayan ermeniler,özellikle yeni nesil, tarafından çok iyi kullanılamayan bir dildir. her ülkede yerel farklılıklar göstermekle birlikte ermeni kilisesinin yoğun çalışmaları sayesinde bu farklılıklar iletişim kurmada zorluk çıkarmamaktadır.
türkçeye birçok kelime vermenin yanında elbette çokça kelime de almıştır.
beğendiğim öğrenmeye çalıştığım bir dil. bunu kullanan millet her ne kadar kulağı kıllı keko yamyam terörist bebek katili olsa da, böyle teröristlerle gurur duysa da sağlam bir dil. dil bilimciler farsçanın bir lehçesi olduğunu düşünmüş ama ikisini de az çok bilen biri olarak diyebilirim ki farsçaya sadece fonetik olarak benziyor. yani kulağa benzer geliyor. ancak fonetik olarak hiç benzemediği hemşince, bu dilin lehçesidir. kulağa çok farklı gelsede ikisi aynı dildir tam tersi farsçayla ermenice kulağa benzer gelse de farklı dillerdir. neyse siktir edin.
