ruhundan bir ısırık kopartılacak insandır. birinin zayıf yanını bilip de onu kullanmayan kim kaldı ki?
en iyisi dahi, ya şaka mahiyetinde, ya da ironi ayağına bunu kullanır.
sever insan, karşısındakini güçsüz görmeyi, zevk alır bundan içten içe, sinsice.
kendisine itiraf edemese de, yakıştıramasa da, ister bunu yapmayı.
var öyle etrafımda, zayıf yanlarımı bilmek isteyenler, yaralarımı üfleyerek tırtıklamaya çalışanlar,
onların bu sinsi hallerini seyretmek hoşuma gidiyor üstelik, 'şimdi ne tiratlar dökecekler bak' diyerek, eğleniyorum kendi kendime.
onlar ayrı, onların ağızlarına zamk çalıveriyorum, en ummadıkları zamanda.
benim bahsettiğim teslimiyet, yani evet bunu onunla paylaşmalıyım, bu bana iyi gelecekdediğiniz konular vardır, pamuk şekeri yer gibi yavaş ve dingince anlatmak istediğin şeyler.
oldu bana da, geldi işte öyle bir an.
anlattım ona, teslim ettim zayıf bir yanımı, ikimizde pamuk şekeri yiyorduk anlatırken.
şekeri bitirdik, ikimizin de çubukları kaldı ellerinde, gözleri kısıldı bir anda, hemen toparlanmaya başladı ve o günün anısına, elimdeki çubuğu alıp, alelacele çekip gitti.
iki gün sonra öğrendim; elimden aldığı ve elindeki çubukla beni çarmıha gerdiğini.
örtbas edin, içinizde eritin söyleyeceklerinizi de, yinede darmadağın ettirmeyin gülüşlerinizi .
