Niye böyle vicdan azabı çekmeye başladım bilmiyorum.
Eskiden elimin kiri der bir kenara fırlatıp diğer erkeklerin duygularıyla oynamanın verdiği hazzı yaşardım.
Ama bu son günlerde... Kafamı yastığa koyup gözlerimi kapattığım an duygularıyla oynadığım erkeklerin masum, kurbanlık koyun gibi melül melül bakan gözlerini görüyorum...
Kabuslarla uyanıyorum, tüm erkeklerin karşımda hüngür hüngür aglamalarını görüyorum...
Helallik mi istesem napsam. Offf.
Öff. Nerde o eski ben. Peçete gibi buruşturup atardım öncesinde. Şimdi ise büyük bi vicdan azabı duyuyorum, rahat edemiyorum, acaba gidip özür dilesem mi diyorum.
Tabii ki hayır! Bad girlüm ben! Birkaç abazan uğruna kendimden ödün verip özür dilemek gibi bir hataya düşüp ezikleşemem.
