lan başlığı okuyunca, yeminle gözümün önüne; fötr şapkalı, gözlüklü, fakat bunların dışında anadan üryan, koltukaltında gazetesiyle, şapkasını kaldırarak esnafa; "günaydın.. günaydınlar efendim.. size de günaydın.." diye diye yürüyen bir tip geliyor. çok enteresan bi fantezi dünyam var benim.
anlatmak istediğim şu; erkekler olarak hepimizin bir şekilde hayatı paylaştığı, zaman geçirdiği arkadaşları, dostları ve sair var ve farkında olmadan bu tipleri samimiyet derecesine göre sıralandırıyoruz kafamızda. bunu bilinçli yapmasak da bazı hal ve hareketler bunu ispatlar niteliğe bürünüyor. erkeğin arkadaşlığında, "bi ara mutlaka görüşelim hacı" en alt dereceyse, "farkında dahi olmadan boxerla kalmak ve aynı dakika içerisinde diğer üç beş adamı da aynı çıplaklıkta görmek" en üst derecedir, dostluktur, kardeşliktir.
fakat bu rahatlık her zaman olumlu sonuç vermiyor. tarih: fi. mekan: beldibi, bir otel odası. arkadaşımla çift kişilik yatakta yatıyoruz ve bittabi dal taşağız. yani o boxerla yatmış uyuyor hala; ben erken uyandım biraz, duş aldım, bornozla yatakta klimaya yelletiyom g.tümü başımı ve kitap okuyorum, hemi de hitler'in kavgam'ını. biraz sonra kapı açılma sesi duydum(çamaşırları, nevresimleri değiştirmekle görevli kişiler olur ya, hah o girdi içeri), kendimi toparlamama zerrece vakit kalmadan herifle göz göze geldim, unutmak istesem de unutamam olum o ifadeyi. "pa..pardon.. çok pardon" deyip gaçtı. sağıma döndüm, bizim dürzü kafayı yastığın altına gömmüş, g.tü de dikmiş, pazar malı boxerını sıyıra sıyıra uyuyor. herif anlatıyodur çevresine; "bunlar nasıl psikopat bi çete ki, hem birbirlerini tokmaklıyorlar, sabahına da biri yastıkla kendini boğup g.tünden nefes alıyor, ötekisi büyük bi soğukkanlılıkla hitler okuyor ulan? boy abdestini de kezzabınan alıyordu arkadaşlar, nah bu gözlerle gördüm" deyu.
neyse, velhasılı kelam erkek olmak başka şey vre. kız olsan; soyunsan; dal gezsen, taşak gezemen. gezemen abi.
biraz sancılı bi şekilde farkına vardığım samimiyet işareti (yok lan, sancılı derken, o manada değil)
lisenin başında peder beni yurda yerleştirip arkasına dönüp bakmadan eve dönerken, yurtta banyo saatiydi. ve yurt koridorları lara plajı gibiydi; bir tek farkla tabii. ful yarı çıplak herif! mavi slip donuyla koşa koşa banyoya ineni mi ararsın, yatakhanede havluyla taşaklarını yelleyeni mi ararsın... pederin peşinden koşasım geldi ama döver diye tırstığımdan yapamadım.
o günkü ilk şoku atlattım çok şükür. ama gün gelecek benim de banyo yapmam gerekecekti. ve burası yatılı okul oduğundan, birbirinin sırtını keseleyen mi ararsın, hep beraber porno dergi okuyanlar mı ararsın... ilk hafta yapmadım banyo manyo. ikinci hafta da yapmadım, üçüncü hafta da. inanmayan varsa o zamanki sınıf arkadaşlarıma sorsun!
o anda anladım ki, samimiyet-çıplaklık bağlantısı kadar, çıplaklık-samimiyet bağlantısı da önemli. şöyle ki, samimi olduğun için çıplak gezdiğin gibi; çıplak gezdiğin için samimi olma durumu da var. koridorda banyo havlusunu bele sarıp ceylan gibi sekerek banyoya koşunca daha bi rahat hissediyorsun kendini. anlatamadım mı? neyse boş verin...
üçüncü haftanın sonunda cesaretimi toplayıp banyoya indim. kafamda şu var: nasıl olsa kabin şeklindedir; içeride soyunur banyomu yapar, giyinir çıkarım. ama öyle değilmiş işte! banyoda kabin mabin yokmuş; hamam şeklindeymiş! acayip bi korku filminin içinde gibiydim. abartıyor muyum? bence hayır!
oturdum bi musluğun yanına, soyunmaya başladım. nasıl pis bi vakitte gelmişsem, içerisi hep son sınıf dolu! ben böyle tüysüz müysüz.. neyse fazla özele girmeyelim... gözü karartıp başladım kafama su dökmeye. ama gözümü kapatmıyorum; ne olur ne olmaz aga! derken, aynı sınıfta olduğumuz pek de samimiyet kuramadığımız bi çocuk elinde keseyle tepeme dikildi. sırtını keselememi istiyordu! burayı da anlatmayayım daha fazla...
zamanla yurt ahalisiyle samimiyet ilerledi. tek lif tek sabun tek maşrapa kullanmaya filan başladık. banyoda birbirimizin havlusunu indirme olaylarına da girdik. ama çok zorlu bi süreçti.
