daha az yemek yaptığımız için daha fazla özen göstermemizden kaynaklanan başarıdır. aşçıların çoğunun erkek olmasına gelince; bu sanırım türkiye için anlamsız bir durumdur. zaten birçok alanda kadınlardan daha fazla erkek var. en son hemşireliğe sarktık. *
Hatalı tespittir,
Bu işi meslek edinmemiş, ne kadar bekar erkek varsa '' ben şahane yaparım'' triplerindedirler*, Ama olmuyor dostlarım beceremiyoruz, erkek erkeğe bir araya geldiğimizde dahi malzemenin en iyisini alıyoruz, elimize ne geçerse karıştırıyoruz ve sonuç? Malzemeyi ziyan ediyoruz, sonrada yemek diye oturup o yaptığımız şeyi yiyoruz.
Ya tuzu fazla oluyor yada eksik. Sonuç olarak aslında biz erkekler yemek yapmayı beceremiyoruz.
Ha çok güzel mangal yaparız orası ayrı, et zaten kasapta işleniyor, mangalın pek bir esprisi yok.
Erkekler damak tadına daha düşkündür. kadınlar ise yemek konusunu bir angarya olarak görürler.
Misal benim açımdan, leziz bir yemeği yemekten daha keyif verici tek şey, o yemeği yapmaktır.
Başlarda öfke kontrolü terapisi olarak başlayan mutfak hayatim, zamanla bagimlilik haline geldi.
Yapmaktan ziyade yapabilmekten alınan haz, mutfakta erkekleri bir adım öteye taşır.
