Valla bi fayda maliyet analizi yaptım, yalnızlık daha iyi.
Kadınlara bayılıyorum. Sanılanın aksine erkeklerin büyük kısmı kadınlara içten bir sevgi duyar. Sonuçta isa Mesih bile öncelikle bir annenin çocuğudur.
Mesela bunu bir soru formunda kadınlara sorduğunuzda tercih meselesi diyen de var, çirkin/bakımsız olmaları, fakir olmaları, kısa olmaları, asosyal olmaları, hatta ve hatta aptal olmaları diyen bile…
Bunu bu formatta yalnız kadınlar özelinde bir erkek yazsa veya söylese otomatikman hödük, kıro, misojen vs olarak yaftalanır. Genel anlamda doğru da olabilecek bir ihtimaldir bu.
Ama aynı şeyi kadınlar yapsa konu kolayca “ne var yani, x değil misin?” Noktasına geliyor.
Yani etik açıdan çirkin görünen bir yaklaşım erkeğin yontulmamışlığıyken, kadınınsa fikir hürriyeti oluyor.
Söylediğim gibi… Kadınları çok seviyorum. Çok güzel ilişkiler yaşadım, birisi için evlenmeyi de göze aldım. Şu veya bu nedenle bitti, ayrı.
Ama bugün toplumların getirildiği noktalara bakınca kadına ödül gibi biçilen rolün azımsanmayacak kısmındaki şu toksiklik seviyesi katlanılır gibi değil. Çünkü kadınlara çok yalan söylediler ve bunun etkileri 20-30 sene sonra net görülecek.
Bu şartlarda tanıdığım insanların gözlerindeki fersizlik, duygu tüccarlığı, bazen örtülü, bazense aleni yalancılık maalesef en azından beni çok itiyor.
Ben katlanamıyorum belki ama katlanıp mutlu olmayı başaran insanlara çok saygım var açıkçası.
Hatta ayrılanlar, ne yapıp edip tekrar barışsın! because, ilişki kavramı mutasyona uğradı; Hem herkesle ilişki içerisindesindir hem de aynı anda sevgilin yoktur.
Sosyal medya harici yürüyememek başı çeker bence. Şahsen ben böyleyim. eskiden böyle değildim noldu bilmiyorum. Sosyal medya aracılığıyla yürümede de kendimi kandırmış gibi hissediyorum, o yüzden bunu da bıraktım. En son 1 sene önce otobüste bi kadına yürümüştüm, kadın evli çıktı. 2-3 kere çakıştık ayrıldık. O zamandan beri kimseye yürümüyorum.
