Yalanı çok güzel söylerler. Ama asıl mesele söyledikten sonraki halleridir. *
-Kadın sıkıştırırsa,
-Kadın şakayla karışık ' hadi hadiii' derse,
-Kadın aynı soruyu farklı şekilde yeniden sorarsa,
-Kadın üzerinden zaman geçip de unutmuş gibi yaparak konuya isabet edecek şekilde sohbeti açmışsa,
yazık ki; erkek dökülür.
'Tamam beee! Şöyle de, böyle de diye uzun uzun açıklar. ya da senden de hiç bir şey kaçmıyor haa diyerek gaz verme yöntemi ilekonuyu kapatır.
benim için geçerli olmayan önermedir, tam bir profesyonelimdir, hatta arkadaşlarım ve akrabalarım ailelerine söylemek için telefonla bana ne yalan söyleyeceklerini bile sorarlar. bunda biraz oyunculuk yeteneğinin de payı var, ama asıl etken bence cem yılmazın dediği gibi erkeğin yalan söylemeye geçmişinden beri pek ihtiyaç duymaması, insan neye ihtiyaç duyuyorsa o yönde evriliyor, 5 yaşından itibaren ülkemizde baskı altına alınan kızlar tabi daha iyi yalan söyler aq.
Erkekler ya hep ya da hiç felsefesinde yaşarlar. Ya çok iyi yalan söylerler ya da hiç söylemezler dobracıdırlar. Şahsen orta yollu bir erkek hiç tanımadım.
çünkü kadınlar kadar komplike hesaplayamazlar, söyledikleri ayrıntılara değer vermeyip üstünde durmamaları da cabası. bir anektodla girmek istiyorum konuya günlerden bir gün gecenin bir yarısı aradığım erkek arkadaşımın * telefonundan onun sesi yerine "aradığınız kişi şu anda başka biriyle görüşüyor" tonunu duyarım. ikinci arayışımla da cevap alamayınca biraz da ergenlikten mütevellit bitti triplerinde küfürlü müfürlü bir mesaj tarafımca çekilip gönderilmiş, söz konusu şahıstan -ki ben kendisini mal olarak tanımlayacağım bu kısımdan itibaren- ertesi gün akşamüstü 4'e kadar haber alınamamıştır.* 4 sularında aramayı akıl eden mal'ın:
- "mis esip gürledin ama neler olup bittiğini bilmiyorsun, murat dün gece kaza yapmış. apar topar izmire gittim. daha yeni dönebildim." demesiyle beynimden vurulmuşa dönüşüm, iki kelimeyi bir araya getirememem murat'ın durumunu soramamam falan da cabası. ** her neyse "afedersin ben sandım ki şey"lemeler derken filan en nihayetinde konu kapanır, murat'ın hiçbir şeyi yokmuştur araba pert olmuştur filan derken günler geceleri haftalar ayları kovalamaya kalmadan pek sevgili özürlü eski sevgilim izmir'de olması gereken pazar sabahının kahvaltısında pek değerli yılmaz amcacığım'la aralarında geçen bir diyaloğu anlatıverir. peki ben ne yaptım? tabii ki ağzımı bile açmadım. malum; intikam soğuk yenen bir yemektir şeytan ayrıntıda gizlidir. derken ayrıldık. bu da gelmiş geçmiş en kısa çapkınlık hikayesi olsun.
