çoğu zaman. ben erkeğim gayet normalim. kadınlarla ilişkim de normal seyrinde. ilgilendiğim bi kadın bana ilgimi çekecek şekilde yaklaşıyorsa neden düşünmeyim? işim gücüm yok mu sabah akşam elim sikimde mi geziyorum?
düşünüyorum ve bulamıyorum. otobüste en sevdiğim şarkıyı dinlerken de (o şarkı neyse), anneannemin mezarına giderken de, babamı ambülansla hastaneye götürürken de, yoğun iş temposunda elin gerzekleriyle uğraşırken de, sınavdayken de, tenis izlerken de, sevişirken de, severken de, yüzerken de, uykuya dalarken de, ayılırken de, tavlaya son bi düşeş derken de, alışveriş yaparken de vesaire diye uzatırken de geliyor bu meret aklıma. seks manyağı mıyım, hayır valla değilim. gayet de normalim. hoş, bu normalliği neyle kıyaslarız onu bilmem de. normalim ama bence en azından. ama bu meret gayet özgür ruhlu olduğundan sana falan bakmıyor işte. düşüveriyo düşüncene. aşk gibi, ha diyince de gitmiyo. çok sorgulamaya gerek yok sanki. öyle bir an yok çünkü. en azından benim için.
