sorunsalda her ne demekse işte öyle yazmışım. aslında utanmaları değilde zannedersem red cevabı alırmıyım diyedir bütün korkuları oysaki evet yada hayır her iki kelimede özel ve anlamlıdır.
şahsen defakez başıma gelmiş bir olaydır. özgüven eksikliği ve utanma başlıca sebebidir evet. yoksa reddedilirim korkusuyla alakası yoktur. en azından benim için öyle.
Kesinlikle ya kabul etmezse sorunsalıdır. Yaşayan bilir. Yoksa özgüven falan böyle sallamalar uydurmadır. Hurafedir. O değil de ya harbiden kabul etmediğini düşünsene ... Gibi kalıyosun o anda karşısında. Eminim kızlar böyle bir durumda kalsa beni anlayacaklardır.
Not : çok kısa süre önce reddedilme korkusu nedeniyle teklif etmekten vazgeçmiş bir garip yolcuyum.
olmayan sorunsaldır. çatır çatır da açılıyorsunuz yani bu neyin edebiyatıdır abicim. interneti kullanırsın, arkadaşları devreye sokarsın bir şekilde olur gider ki zaten öyle yapıyorsun. 'ay çok utandım.' falan kendini sevimli gösterme çabaları bular, gerek yok öyle şeylere.
Kendine güvenememe, özgüven, utanma ve tabiki red edilme korkusu. Aslında ne varki söylüyemiyecek red edilirsen edilirsin doğanın kanunu bu zaten, herkes kabul edecek diye birşey mi var? Belkide kabul edecek konuşmadan nerden bileceksin ki, bence çok uğraştıktan sonra ayarlanmıyacak kız yoktur yeterki ağzın iyi laf yapsın.
gereksiz bir duygudur.
bakın atalarımızda sanırım bu durumdan muzdaripmiş ki bu tür sorunlar yaşayanlar için "isteyenin bir yüzü, vermeyenin iki yüzü kara" demiş.
kendine güvenmeyen erkeklerin sorunudur. zira kendine güvenen erkek olursa olur olmazsa sikimde mi düşüncesiyle pat diye söyler istediğini. hem kendine güvenen hem de tecrübeli erkek istediğini pat diye söylerken bunu kızların hoşuna gidecek şekilde yapandır.
ebeveynlerinin kontrol manyağı olmasından kaynaklanır genelde, herşeyi doğru yap-mükemmel ol-hata yapma üçgeninde dolaşıp dururlar 30 yaşına kadar aşamazlar ise durum vahimleşir..
evet uzun zamandır var dı böyle bir sorun, özgüven eksikliği yaşadığımı söyleyemem, reddedilmek belki böyle bir işe kalkışmaktan vazgeçirmiş olabilir, bunun tespitini yapmaya uğraşmadım açıkçası, o çok hoşlandığım arkadaşım olan kızdan uzaklaşmayı tercih ettim her gün bu çelişkiyi yaşamak yerine. eskiden işten fırsat buldukça bütün günümü paylaştığım insanı artık sabah-akşam işe gelip giderken görüyorum sadece o da denk gelirse ancak, bazı zamanlar uzaktan o farkında olmadan izliyorum dalıp gittiğim oluyor, kendisine karşı hissettiklerim de değişmedi değişmeyecek belki ama en iyisi sanırım böylesi oldu. evet bu ciddi bir sorunsal kabul ediyorum.
ilk adım kızlardan beklendiği için sorunsal olarak gösterilen saçmalık.
evet, neden tanışmak için ben kendimi ortaya atayım? sen niye ilk açılmıyorsun bana?
ha, gelenek öyle di mi? önce ben açılmalıyım, sonra sen siktiri basınca, hiçbir şey olmamış gibi hayatıma devam etmeliyim.
senin egona meze olmalıyım, he mi? kolay bir şey mi sanıyorsunuz siz bunu?
ya da şöyle söyleyeyim kızlar : hiç açıldığınız bir erkekten ret cevabı aldınız mı? aa, pardon daha doğrusu hiç bir erkeğe açıldınız mı ki
gelmiş burda aman sorunsaldır, özgüven eksikliğidir edebiyatı yapıyorsunuz?
