ben öyle cinsiyetçi heriflerden değilim. böyle cinsiyetleri bir kefeye koyup da kolektif sidik yarışına girmeyi sevmem. demek istediğim şey çok açık ve net, polemikten uzak:
klasik müziğe bakıyorum, beethoven'dan çaykovskiye (okunuşu ile hehe), mozarttan paganniniye hepsi erkek.
rus edebiyatına bakıyorum, hayran olduğum heriflere: dostodan tolstoya, gorkidan gogola
alman felsefesinde külliyatlarını yalayıp yuttuğum nietzscheden kanta marxdan hegele
şiirde, haydi sadece türk edebiyatına bakalım (fark etmez ya liste uzamasın hesabı) attila ilhandan can yücele cemal süreyadan turgut uyara.. hepsi neden erkek arkadaşım?
şimdi ilk entryi okumadan ''ille de kadınları savunmalıyım'' mantığıyla dediğimi g.tünden anlayıp bana bakınızlarla laf sokmaya çalışacak yazarlar olacak, yapacak birşey yok, sağlık olsun. ama benim demek istediğim şey farklı, çok farklı.
nietzsche'nin meşhur bir fotosu vardır, hani nietzsche ağladığında yı okuyanlar bilir, l.salome ile çektikleri. orda eşek rolünde nietzschenin kendisi vardır, aynı olayla alakalı şöyle bir aforizma sarfetmiştir nietzsche hazretleri:
- kadınlara mı gidiyorsun? o halde kırbacını unutma!
bu laf, nietzsche'nin eski yunan mitolojisine ve sembolizmine aşina olmayan nietzsche hakkında sağdan soldan duyduğu üç cümleden anladıklarını ekere ekere diye anlatan kişilerce ''bu herif kadın düşmanı abi yaa'' şeklinde yavşak yorumlara mazhar olmuş, ne üzücü.
çağdaş ve derin yorumlarda, niçenin burda toplumun uyuyan değerleri olan kadınlara kırbaçla gidip onları şaha kaldırmak ve artı değer üretimine dahil etme isteğinin yattığı bilinir haldedir. ''kadınlar yüzlerce yıldır mutfakta ama bir ilaç bile bulamadılar'' yorumu, ''ama kadınlar ataerkil toplumda kendini ifade etme şansı bulamıyorlardı ki'' tezini de adeta çürütmeye yönelik bir cevap olacaktır. yahut ingiliz toplumunda kadınların piyano çalmasının zorunlu olduğu geçmiş yüzyıllardan bahsedersek, müzikten bilime (madam currie vardı bir hatırladığım şu radyasyondan ölen) sanattan şiire- ki şiir dionysos tur yahu duygudur, duygu da hesapta kadında olandı, onda bile erkekler çok daha kaliteli eserler vermiş. kimse feodal erkek egemen yapıdaydı insanlık geyiği yapmasın. bir çok kavimde anaerkil toplum yapıları da yaşandı dünya üzerinde. bugün bir alanın (yemek de buna dahil) en iyilerine bakın hep erkek göreceksiniz. bunları niye yazdım, kadınlardan nefret eden, zamanında büyük bir travma yaşayıp avuntuyu farklı yerde arayan bir homo olduğumdan değil, bu realizmin nedenini düşünmeye sizleri davet eden bir birey olduğumdan. o yüzden laf sokmadan önce oku, düşün ey okuyucu.
bahsedilen tarihi kişiliklerin yaşadığı zamanda kadınların söz hakkı olmadığı zamanlardı.
O zaman da kadın konuştu. O zaman da kadın düşündü. Ama kadının önemseyen dinleyen kim.
Bu arada kadın hep yaratıcıydı.
Mesela havva annemiz.
Asma yaprağından don yapmak kimin aklına gelir****
(biraz da gülelim)
birgün şirkette çıkış saatini bekliyoruz, 9 kadın ve bir tek erkek olarak ben, derken bizim sekreter hangi akla hizmet bilinmez, içeriye bir dilenci alıyor, sonra bütün hatunlar başlıyor çığlık atmaya, ay bu nerden girdi yhaaa, nasıl çıkarıcaz yhaaa falan filan derken, polisi aramaya çalışanlar bilmem ne, ortalık 56..
neyse, bu curcuna içinde hiç istifimi bozmadan kalktım ve dilenciye 50 kuruş verdim, adam allah razı olsun deyip gitti.
erkekler kadınlardan daha pratik zekaya sahiptir, aksini iddia edeni yalarım.
