erkeklerin lisedeyken üniversiteye geçince, üniversitedeyken askere gidince, askerdeyken iş bulunca, iş bulunca ise evlenince olgunlaştığı söylenir. kime göre geç neye göre geç olgunlaştıkları henüz anlaşılmamış durumdur.
önce çocukluk ,
sonra ergenlik dönemi,
ergenlik dönemi kafasının bazen gereğinden fazla uzun sürmesi,
aklın başa gelme evresi,
orta yaş bunalımı, hafiften bi stres durumları...
antropoz dönemi, bazılarında azgın teke sendromlarının görülmesi,
yaşlılık dönemi ve hala iç geçirme, özenme halleri ölene kadar gider...
bi erkeğin kişiliğinde varsa adam olmak, daha gençken belli eder kendisini. hiç bir sebep, koşul gerekçe değildir. yok eğer içinde yoksa; o bahane olur, bu bahane olur.. 7 sinde neyse 70 inde de o olur. erkekler gayet açık olarak kendi kişiliğinin sinyalini verir aslında. kadın bunu değiştirme umuduyla devam eder ve n olursa olsun sonuç aynıdır. bu gün küçücük bir çocuğu dahi ikna edemiyorken . bunca zaman, kendi doğrularıyla hayatını oturtmuş bir adamı değiştirebilmek neredeyse imkansızdır.
aslında iş gene kadınlarda bitiyor. ataerkil bir toplumda bu durum normaldir. ne bekliyordunuz ki? sen yıllarca erkeksin diye onu yücelt yücelt yücelt, sonra ben oldum zannetsin. sonra gelsin yıkımlar, acılar. anası şımartmasa nenesi şımartıyor erkek diye. olacak iş değil. olmuyor da zaten. ististanalar var illaki.*
