şöyle ki, anne doğurur, yedirir, giydirir. ama bir türlü büyütemez oğlunu. anneye göre evladı hep çocuktur. 30 yaşına da gelse meyvesini soyar önüne koyar, sütünü ısıtıp yatağına getirir. sırtı açılınca örter anne, karnı acıkınca doyurur. ama o çocuk bir türlü büyümez.
erkeğin de işine gelir bu efendim, çorabını istediği yerde çıkartmak, istediği gibi yemek yemek... o yüzden inadına hiç büyümek istemez.
sonra bir kadınla tanışır. annesinden farklı bir kadınla.
o kadın annesi gibi davranmaz ona. istekleri vardır. mesela düzenli olmasını ister önceleri, sonra canı meyve ister, sonra uykudan uyanıp su ister, sonra eve gelirken ekmek almasını ister, sonra onu gezdirmesini ister, sonra ağladığında teselli etmesini ister, bu liste de böyle uzayıp gider...
tabi bu erkeğin ilk defa gördüğü şeyler. anne oğlunu böyle programlamamış. o yüzden ilk başlarda yadırganır durum, bir direnç gösterilir, sonra bakar ki erkek, ne olursa olsun karşıdakinin nazı daha çok geçiyor, istekleri yerine getirmeye başlar.
önce düzenli olur, sonra meyve soyar, sonra evin alışverişini yapar, sonra, sonra, sonra erkek büyür. işte erkek böyle büyür. annesiyle değil, karısıyla.
