schopenhauer'un aşka ve kadınlara dair adlı kitabında geçen, kadınların erkeklere bakış açısını anlatan cümle. daha doğrusu cümlenin tamamı;
kadınlar içten içe, mümkünse kocalarının sağlığında, ama her halükarda ölümlerinden sonra, istedikleri gibi harcayıp rahatça yaşayabilmeleri için, erkeklerin para kazanmak için yaratıldıklarını düşünürler.
ilginç, peki doğru mu?
bir nebze.. hala bu zihniyette olan kadınlar var. yalnızca kadınlar değil, erkekler de var. peki çağımızda bu yargı ne denli geçerli olabilir ki? sonuçta adamcağız 19. yüzyıl için yazmış. artık böyle bir görüşün hakim olduğunu sanmıyor, böyle düşünenleri kınıyorum.
erkeğin varoluş amacı bu kadar basit olamaz ve olmamalıdır. demiyorum ki erkek para kazanmasın, para hayatı idame ettirmek için kazanılmalıdır ancak bu göreve cinsiyet yüklemek gereksizdir. yahut şöyle ele alalım, kadının, kendi hayatını idame ettirebilmesi için erkeğin çalışması ve para getirmesini beklemek, acizce olur. hem kadın kendisine de hakaret etmiş olmaz mı? niçin kendisi kazanamasın? artık sadece fiziksel yetenek gerektiren işler yok sonuçta.
bir çok kadının ortak paydasıdır. paranın peşine bu kadar düşmek yanlış hiç ölmeyecek gibi yaşıyor olmak tüm zenginliklerin içinde koca bir deryada bir katre bulamamak gibi. biz öleceğiz. hepimiz. ve hesap vereceğiz. ne kadar kazandığımızın hesabını vereceğiz manevi olarak. bir hırka bir lokma adam olana yetiyor.
doğruluğu su götürmez gerçek her erkek en az kendi geçimini sağlayacak kadar para kazanmalıdır. bu durumdan şu hayaller oluşmasın lütfen; "ben otururum evimin erkeğine yemek yaparım çocuğa bakarım" 60 lı yıllarda yaşamıyoruz.
