tom hanks'in yeni hayat filminde, adadan kurtulduktan sonra eve gelince normal yemek yiyemeyip deniz mahsulü yediği sahneyi düşünün. bir şey bilinçaltı ve beyne nüfuz etmişse onu oradan söküp atmak oldukça zordur. virüs gibidir o kadar kolay yayılır ki. zamanında yayılmış demek ki böyle bir algı kafalarımıza. şahsen bende sevmiyorum, ama düşününce kime ne zararı var. yakışır yakışmaz ayrı mesele. çok absürt olanları da bir kenara bırakıyorum böyle düşündüğüm için hala anlamsız buluyorum kendimi.
iğrenç göründüğü için olabilir. şahsi adıma ben de tiksiniyorum ojeden. hele bir de uzatıyorlar ya tırnaklarını sonra rengarenk boyuyorlar. ellerinden yemek yemeye tiksiniyorum. hatta vardır bir arkadaş, ona hayatta yemek yaptırmazdım. aklıma geldi, bak yine midem bulandı. hele bir ara chanel modası vardı. tırnaklarını boka batırmış gibi geziyorlardı. hayır bazıları bir de adamakıllı temizleyemiyor da, kalıyor artıkları kenarda köşede. cidden çok çirkin bir görüntü.
dudakların daha kırmızı görünsün diye ruj sürersin, yanakların kırmızı görünsün diye allık sürersin, kirpiklerin daha uzun görünsün diye rimel çekersin vs. ama neden tırnaklarının siyah, kırmızı, mavi gibi renklerde olmasını istersin diye düşündürdüğü içindir.
bakınız diğerleri zaten olan bi durumu daha da belirginleştirmek için kullanılır. fakat oje diğerleri gibi değildir. kulakları boyamak gibi birşey.
