bekar hayatının oldukça kolay olmasından dolayı. artık eskisi gibi ev işi ya da yemek yapmayı bilmeye filan da gerek yok. bu sebepten artık kimse bekar hayatı yaşamamak için evlenmek için evlenmiyor. kendisi için doğru olan kişiyi bulursa bu kararı alıyor. zaten olması gereken de bu. kaldıramayacağım bir sorumluluğun altına neden girmek zorunda kalayım ki?
bir erkek olarak şahsım adına;babam bizi terk ettiği zaman çok ufaktım,kardeşim ise daha yaş doldurmamıştı,ben hiç eksikliğini hissetmedim,annem hem arkadaş,hem baba oldu bana maddi manevi olarak. onu aramadım ama kız kardeşimin bazı bakışlarını,içinden gecenleri,eksikliğini o kadar iyi anladım ki,bunlar benim canımı yakmıştır,annem hiç kötülemedi o adamı bize buna rağmen ben onun terk edişini erkekliğe, babalığa,aşka sığdıramıyorum.
kendime söz verdim ben onun yaptığını yapamam diye,bir gün evlenirsem eğer bu kararı sağlıklı almam gerekir,bir ömür bırakmamam gerekir,çocuklarımın büyümesini an an izlemem onlara destek olmam gerekir,bu yüzden korkuyorum.
nafaka kanunları.
kadına yapılan saçma sapan pozitif ayrımcılık(boku çıktı son 5 senede).
Evleneceği kadının önceden 50 tane piçle işi pişirmiş olduğunu anlaması.
zannedilenin aksine erkekler eskisi gibi değil. Bir kadının leş mi, düzgün mü olduğunu anlayabiliyorlar. Eskidendi o *ayyyh 20lerimde herkese domalayım, 30umda efendi erkek bulurum* muhabbeti.