kendi açımdan bakıyorum olaya. yaklaşık iki yıl önce biten 5 yıllık ilişkimi düşününce biraz da ne mal olduğumuzu bildiğimiz için aşık olamıyoruz sanırım. mesela ben o kızı sevebileceğim her şeyden daha çok sevmiştim. peki bu sevgi kusursuz bir sevgi miydi? elbette hayır. şimdi sakin kafa bakıyorum ilişkimize. aldatmışım, ağır konuştuğum zamanlar olmuş, olay fiziksel şiddete kadar gitmiş zaman zaman. e en çok sevebildiğime bunları yapıyorsam neden başka bir kızın hayatını sikmeye hakkım olsun ki? bu arada beni terk eden kız burada yazardı bir zamanlar. hala sözlüğe takılıyor ve bu entrymi okuyorsa onun ben anasını sikeyim.
edit: bir takım tepkiler gelmiş. ilişkinin beş senesi boyunca her gün aldatıp, kızı dövdüğümü düşünmüşler sanırım. 1 kere aldattım bir kaç kere de karşılık verme amaçlı vurdum. kadınlara vurulmaz falan derseniz kafanıza oje şişesi yedikten sonra tekrar düşünün derim. kaldı ki ayrılma sebebimiz bunlar değildi. neydi onu da yazayım madem
Olan gayet güzel oluyor da aşık olan insana yapmadığınız pislik, atmadığınız trip kalmasın o adam da açılamıyor veya sevgiliyken anasından emdiği süt burnundan geliyor sonra neden aşık olamıyorlar. Bizim cinstede hata var ama söyleyince kızılacak ama türk kızı diye de bir gerçek var kimse kusura bakmasın.
erkek aşık olmasa arabesk şarkıları dinleyip ağlamazlardı. "dünya tersine dönse senden vazgeçmem" dediğinde müslüm baba, "vazgeçmem ulan" demezlerdi hep bir ağızdan.. Bir teselli aramazlardı bu kadar aşk acısı çekmeseler..
Pop dinler alış veriş yaparlardı sürekli bu kadar sevmeselerdi..
yanlışlık barındıran soru. sebebi zaman zaman erkeklerin aşık olması, " seni seviyorum " deyip yanıt alamaması ve aşk için her türlü fedakarlığı yapmasına rağmen yine de sevdiği kadının uzaklara gitmesini izlemesidir. kısacası erkekler de sever, hatta aşktan hüngür hüngür ağlar.
