ne istediğimi tam bilmesem de ne istemediğimi biliyorum.
telefonum her çaldığında sırtıma bu sefer nasıl bir angarya yükleneceğini düşünmek istemiyorum. sorumluluktan kaçanların emniyet halatı olmak istemiyorum.
erkekler, sahiplenme içgüdüsü altında şekil vermeye çalıştıkları bi kil yığını olarak görüyor kadınları. oysaki bir kadın kendine özgü şekliyle güzeldir, muazzamdır.
Yukarıda yazan bir yazara “baban da annenden bunları mı istiyordu ve istekleri yerine geldi mi” diye soracağım ayıp olacak. Neyse ben kendi isteklerimi söyeleyeyim bir “insan” olarak; saygı, anlayış, bana bir şeyler katması (karşı cins açısından bakarsak), birlikte eğlenmek, ortak alanlar, beni çekebilmesi (çekilmez bir insanımdır. Çekebilmesi de tuhaf oldu)... öyle işte. Her insanın isteyeceği şeyler.
