Bu devrin erkeklerini anlatan bir sözdür.
* Evin temizliğini yapacaksın
* kocanın kokmuş çoraplarını makineye atacaksın
* önüne yemek koyacaksın
* ve bir de gönlünü hoş tutup, Yatakta memnun edeceksin...
Orta açağ Avrupası mı ayol burası? Artık kadınlar güçlendi ve Kendi ayakları üzerinde durabiliyor!
evlilik herkesin (eşlerin) kendi üstüne düşen görevi yerine getirmesi gereken iki ortaklı kurumsal bir yapıdır. önce bu ölçüyü bilelim. ardından görev yetki ve sorumluluk paylaşımı gelir. kim nerede ne zaman ne yapacak? kimin ne vazifesi var? kimin rolü ne olmalı? yetti mi? hayır. ayrıca sosyal bir en temel olgu olması hasebiyle eşler birbirine nasıl yardımcı olacak? konusu da devreye giriyor. burası bir işyeri değil, askeri kışla değil. okul değil. devlet dairesi değil. Özel sektör işletmesi değil. aile bireylerin yaşam alanı. herkes bir diğerinin işini kolaylaştıracak. hemde seve seve, içinden gelerek, saygıda hürmette kusur etmeyerek. anlayışla toleransla empati kurarak, karşındakinin de bir insan olduğunu düşünerek. ama görevini de ihmal etmeden. sadece bir tanesinin olağan üstü gayreti de yetmez. her ikisi de çabalayacak. yoksa bir yerde patlar, yürümez, gitmez, arıza çıkar. kimse kimsenin üzerine tek başına yüklenmeyecek. öyle olmaz. destek şart. yardım esas. karşılıklı anlayış olmazsa olmaz. evlilik budur. eşler birbirine hizmet ederse huzuru bulur.
ama maşallah şimdi ana babalar evlatlarını hep kral ve kraliçe modunda yetiştirdiğinden onlar da eşlerinden kölelik bekliyor. hee, nahh bulursun. alırsın üçün birini. öyle bir dünya yok be. evet..
Şahsen evliliğimin içindeki sorumlulukları asla kölelik olarak görmüyorum. Kocam alması gereken ekonomik sorumluluğu, baba olma sorumluluğunu ve evde erkeklerin yapması gereken işlerin sorumluluğunu alıyorsa ben elimden geleni ardıma koymam.
Kölelik, ne çirkin kelime cık cık. Evlilik ortak sorumluluk almaktır.
