Belkide kendilerine o kadar vakit bulamamislardir zamaninda cocuk bakmaktan, yemek yapmaktan ellerine kalem alamadan olmuslerdir. Ya da Ciziktirmistir bi seyler ama Sacini gostermesi gunah olan kadinin kalbini kamuya acmasi ne kadar olasidir.
Kadınların yüksek egolarından kaynaklanır.
''uğruna şiir yazılacak erkek olmamasından' diyen bir kadın zaten kendinden başka hiç kimseyi umursamaz doğal olarak sen bu kadından şiir yazmasını bekleyemezsin. yazsa yazsa kendine yazar.
bkz: https://galeri.uludagsozluk.com/r/543711/+
tamamen kadınlarla alakalıdır. kadınlar erkekleri anlayamıyor erkeklerde bu gazla şiirler yazıyor sonra bu şiirleri gene erkekler okuyor çünkü çoğu kadın şiirlerde ne denmek istendiğini bile anlayamıyor. ayrıca kadınlar acısını belli ederken erkekler sadece sözlük ya da edebiyat gibi uğraşlarında içini döküyor.
doğrudur bir hipotezdir.. fakat erkeğin şiir yazarken ki en büyük ilhamı kadın olduğu için erkeklerin artislik yapıp olduğu yerde pati çekmesine gerek yok.
Erkeklerin dertlerini konuşarak anlatmamasına kanıttır. Çünkü kadınlar ayrılınca, üzülünce hemen arkadaşıyla, annesiyle, kendine yakın hissettiği kişilerle paylaşır. Ama erkekler susar susar ve yine susar. kimsenin kendisini anlamadığını düşünür eğer terk edilmişse gururuna yedirip bi başkasına anlatamaz kolay kolay. En yakın dostu kalem kağıt gören erkeklerin çoğunlukta olduğu bi ülkedeyiz.
erkek şair; ataol behramoğlu, attila ilhan, kavafis, nazım hikmet, turgut uyar, mayakovski, metin altıok gibi olacaksa safi şair olma, erkekten kadından öte bir şey olma, her dem aşık olma halinde olduklarından cinsiyetleri ile değil mısralarıyla var olan ölümsüz ruhlardır.
dünyanın neresine gidilirse gidilsin kadınların söylediklerinden çok daha fazlasını içlerinde kurgulamaları ile alakalı bir durumdur.
erkekler, bir şeyleri bastırmaya ve ötelemeye(yetiştirilmenin de etkisiyle) pek gerek duymazlar. nihayetinde "ayakta işeyebilmek" türünden bir yeteneği vardır ve bu bile aklına gelen herşeyi alenade söyleyebilmesi için yeterlidir. peki ya kadın böyle mi? ne dediğinde, nasıl sonuçlanabileceğine kadar her ihtimâli düşünebilen, kurgulayabilen bir türden bahsediyoruz. oturup şiir dahi yazsa kendi onayını verip de insanların beğenisine açmaktan imtina eder. zira yazdıklarından çok daha fazlası içinde kalmıştır ve bu bağlamda da yaptığı şey "eksiksiz", "tam" olmamıştır.
bu durum kanımca -yani götümden uyduruyorum- kadınların cesur ve duygularını alelade ifşa etmesi erkeklerin ise daha çok içinde yaşaması sebebiyle zuhur bulan bir durumdur.
Duygularını belli etmek, anlatmak konusunda yasaklarla yetiştirilmiştir kadınlar. aşkını ya da iç dünyasını özgürce anlatmak çocukluğundan itibaren durdurulmuştır. bu yüzden anlatan değil anlatılan ve anlaşılan olmayı tercih etmişlerdir. bu sebepler yüzünden şiir yazmak erkeğe has, ona yakışır birşey haline gelmiştir.
"erkek adamın" ağlamadığı(!), duygulanmadığı(!) mutlaka hissiz olmak zorunda değilse dahi öyle görünmek zorunda olduğu, kendi hissiyatını ifade etmesinin zayıflık olarak algılandığı toplumumuzda daha normal ne olabilirdi ki???
ee insan bu histen azade olmadığı ayan beyan ortada ise bi şekilde ifade edecek kendini değil mi er kişi de!
kadınların şiir, erkeklerin şair olmasındandır. kadınlar başlı başına kelimeler, cümleler, kafiyeler, benzetmeler ve sevda dolu dişi varlıklardır. bu da onları şiir yazan değil uğruna şiir yazılan kişier yapar.
Kadınlara duygularını saklamak,ilk adımı erkeğin atması gerektiği ve bunun gibi birçok saklanma yolu öğretilmiştir.Erkeklerden daha çok duygularıyla yaşayan kadınların,erkeklere oranla daha az olmaları bundan kaynaklanır.Duygularını anlatan,aşkını,düşündüklerini anlatan kadınlara toplumun yakıştırmış olduğu yaftalar,kadınların bırakın yazmak,konuşurken bile çekingen olmalarına sebep olmuştur.
