neredeyse sözlükten emekli olacağız. bu zaman zarfında sözlükte (daha önce ekşi sözlük de dahil olmak üzere, hala orada yazarım) bu zaman zarfında yürüyeni bırakın emekleyeni veya yerinde sayanı da görmedik-yaşamadık.
biraz da "bu kız bana tebessüm etti benden hoşlandı, bana merhaba dedi a'ha verecek galiba. iş atıyor" ameleliğiyle ve biraz da tipik yurdum kadını yavşamaları kezbanlıkları neticesi sözlükte yürüyen koşan emekleyen kadın algısı hasıl olmuş olabilir.
imamın fikri ne ise zikri o olur söyleminde yatan gerçek akla gelirse; eline alıp (klavyeyi canım) bilgisarayın başına oturup sözlüğe girmeyin.
ondan sonra yürüme koşma muhabbeti yapıyorsunuz.
bu ne yokluk ya?
sanal alemde (adı üzerinde, sanal; hayal olan, yalan olan, gerçek olmayan ortamda) balığa çıkıp olta atıyorsunuz. mağaraya interneti yeni mi aldınız, hiç mi çevreniz yok, insan ilişkiniz sosyal hayatınız yok da dağ başında çobanlık mı yapıyorsunuz?
