Son yıllarda, ülkemizde, kadınlara yönelik şiddetin artma eğilimi gösterdiği gerçeğidir. Kadının sosyal ve iş hayatında aktif duruma gelmesi, bilinçlenmesi, yaşama ve kendine olan saygısının bilincine varması ile bazı insan müsveddesi erkeklerin çıldırması durumuyla baş gösterir. ilişkisini veya evliliğini bitirme kararı alan kadının, hayatına kastedmek ya da zarar vermek insanlık ayıbıdır. Özgür irade, insanlık hakkıdır. Cebren ve tehditle, kadınını elde tutacağını sanmak, mutluluğa zorlamak gülünçtür. Hele hele hayatına kastedmek, ya benimsin ya toprağın mantığıyla...
Kız kardeşler akla gelmelidir. O'nu , gözü oyulmuş, yüzüne kezzap dökülmüş, otuz yerinden bıçaklanmış, sakat bırakılmış veya tecavüz edilmiş görmeye dayanabilen bünyelere diyecek laf yoktur. Lakin sizi seçmediği, sizden vazgeçtiği için ölümle cezalandırdığınız kadın, birilerinin kız kardeşi, ablası, annesi, evladı olabilir. Aynen sizin kız kardeşiniz veya anneniz gibi...
Zorla güzellik olmaz, bunu öğrenelim, öğretelim...
Kanunlardaki boşluklar, cezaların yetersiz olması, hükümetlerin bu konuda gerekli hassasiyeti göstermemesi, koruma tedbirlerinin olmaması durumun vehametini arttırmaktadır.
mahkeme bu konuda suçlu bulunanları affettiği içindir.
eskiden böyle değildi merak etmeyin. tecavüzcüleri "kadın tahrik etti" diye salan aşağılık bir hukuk sisteminin çocuklarıyız. kitabında "kadınları hafifçe(!) dövün" yazan bir din devletinde(!) yaşayınca öyle trajikomik(!) hukuk kararlarıyla karşılaşıyoruz ki koca bir paragrafı ironi ve küçümseme anlamına gelen (!) sembolleriyle doldurmadan durumun doğru dürüst eleştirisini bile yapamıyoruz.
