kadınlara sorduğum sorulardan oluşan ve oyuna nasıl devam etmem gerektiği hakkında bana fikir veren, döner sermaye niteliğinde bir soru bankam vardır. önceleri, sorduğum sorulardan biri şuydu: "bir erkeğe 'ihtiyaç' duyuyor musunuz?"
onlarca kez sorduğum halde tek bir kadın bile buna evet yanıtı vermedi. doğu avrupa'da bile, bir kadın bir erkeğe, ancak bir kedinin süte ihtiyaç duyduğu kadar ihtiyaç duyar. sadece en iyi erkeği veya en iyi sütü tercih ederler, fakat bu olmadan da elbette yaşayabilirler.
batı dünyasında, bir erkeğe "ihtiyaç" duyan kesinlikle tek bir kadın bile yoktur. geçmişte kadın, hayatta kalmasına yardımcı olacak bir koca bulmak için çaba göstermek zorundaydı, günümüzde ise, asla aç kalmamasını veya geceyi sokaklarda geçirmemesini garanti altına alan bir refah devleti tarafından korunmaktadır. uygun bir erkek seçmekteki muhakeme eksikliklerini telafi etmeleri için artık birçok devletin kadına doğum kontrolü hizmetlerini ücretsiz olarak sunmasına rağmen, alkolün dibine vurduğu bir gecenin sonucu olarak evlilik dışı doğurduğu bir çocuk bile onun bu hatasının cezasını çekmek zorunda değildir.
kadın için, hayatta kalması veya hayattan haz alması için gerekli olan her şey, bağlılık, fedakarlık, emek gerektirmeden kolayca elde edilebilir durumdadır. kafasını kazıtabilir, 20 kilo birden alabilir, her tarafını dövmelerle doldurarak güzelliğini mahvedebilir, ama yine de en azından istediği anda seks yapabileceği birçok talipliye sahiptir. yiyecek ve barınma ihtiyacı ise, vatandaşlık özverisi ve bağlılığı konusunda erkeklerle rekabet edebilmeleri için olağanüstü bir çaba sarf etmeye girişen bir devlet tarafından sağlanacaktır.
sonra kadınlara başka sorular sormaya başladım: "bir erkek istiyor musunuz?" buna ise "bilemiyorum" şeklinde yanıtlar alıyordum. yanıt verirken ne kadar çok tereddüt gösterirlerse, aslında gerçek yanıtlarının o kadar çok "evet" olduğu izlenimini edindim. kadınlar bu soruya sadece birkaç kez doğrudan evet yanıtını verdi ve bu genelde ukrayna'da oldu. normalde erkekleri su yerine süt olarak gören kadınlarda görebileceğiniz standart oyunlar ve ekilmelerle karşılaşmadan ukrayna'daki kadınlarla rahatça ilişki yaşayabilmiş olmam pek de şaşırtıcı değil. evet yanıtı veren kadınlar yiyecek veya barınma ihtiyacı içinde değillerdi ve kaynaklara erişim için ellerini cebimin içine daldırmaya çalışmıyorlardı, ama çevrelerinden veya devletten edinilemeyecek nitelikte bir mutluluğu bir nebze olsun kendilerine sunabilecek bir erkek istedikleri, tutum ve davranışlarından açıkça görülebiliyordu.
eğer batıda böyle bir kadın bulabilirseniz çok şanslı bir erkeksiniz demektir. batıda kadınlar genç yaştan itibaren, erkeklere ihtiyaçları olmadıkları, mutluluğun anahtarının (adına kendi ayakları üzerinde durmak dedikleri) istedikleri kişiyle istedikleri zaman yatmak ve maaşlı kurumsal köle olmaktan ibaret bir yaşam biçiminde olduğuna inanacakları şekilde bir beyin yıkamasına maruz kalırlar. bir erkeğe ihtiyaç duymadığına inanan bir kadının, bir erkeğe ihtiyaç duyduğuna inanan kadının aksine, sağlıklı bir ilişki için iyi bir partner olamayacağı aşikardır. böyle bir kadın, çok önemli işi, kız kıza gece gezmeleri ve sosyal medya validasyonu ile geçen mutlu saatlerine kıyasla erkeği ancak dikkat dağıtıcı ve oyalayıcı bir şey olarak görür. kadınların dünyasında, erkek tamamen ikame edilebilir ve harcanabilir bir mal konumuna gelmiştir. erkeğe duyduğu ilgi, bir tv şovuna veya apple cihazına duyduğu ilgiden çok farklı değildir. ve erkeğin tek umudu, bu ilgi sönüp kuyrukta bekleyen bir sonraki erkeğe yönelmeden onunla olabildiğince çok seks yapabilmektir.
kadınlar erkekte artık güven, konfor ve stabilite aramıyorlar, aradıkları sadece eğlenmek. aradıkları şey kafa dağıtmak. aradıkları şey hedonistçe bir haz. bu yüzden, her daim verici olan beta erkekler günümüzde güzel kadınların bağlılıklarını kazanmak konusunda umutsuzca başarısızlığa uğrayıp duruyorlar. ve bu yüzden kısmen daha az alfa olan erkekler bile kadınlarla birkaç kez yatmak dışında bir ilişki yürütebilmekte git gide başarısız oluyorlar. kadın, kendisine erkek tarafından sunulan eğlence ve yenilik azaldığında, ki er geç azalacaktır, başka birine veya başka bir şeye yöneliveriyor. iyi adam olmanın artık hiçbir işe yaramadığı bu durumda, kadını elinizde tutmanın tek yolu, ilgisini sürdürebilmesi için her bölümün sonuna şatafatlı bir arkası yarın sahnesi yazabilecek bir tv dizisi senaristinin mentalitesine ulaşabilmektir.
aynada kendime baktığımda, genlerinin izin verdiği ölçüde ve olabildiğince kendisinin en iyisi olacak şekilde kendini geliştirmiş bir adam değil, bir kadının avm'de rastladığı cafcaflı bir etek görüyorum. etek çok mu pahalı? acaba halen satışta mı? bedenine uygun kalan bir tek bu mu, yoksa raflar bunlarla mı dolu? zaten bir benzeri kendisinde var mı, yoksa tümüyle yeni bir şey mi? kadının arkadaşları eteğin hoş olduğunu düşünüyorlar mı, yoksa eh işte mi diyorlar? üstünde denediği zaman vücudunu muhteşem mi gösteriyor, yoksa şişman gibi mi? eteği satın almak için ya o anda dürtüsel bir karar verecek, ya da bir daha onun için oraya tekrar geri gelmeyecek. ve sonsuza kadar unutacak, zaten eteklerle dolu olan bir sürü başka mağaza var. bizler, kadınların gözünde cafcaflı kumaş parçalarından, gerçek anlamda ihtiyaç duymadıkları maddelerden başka bir şey değiliz. zaten bunlara oldukça fazla sayıda sahip olduğu gibi, evine yürüme mesafesi kadar bir uzaklık içerisinde kolayca çok daha fazlasını temin edebilir. hatta üzerinde pijamalarıyla evinde otururken online olarak neredeyse sonsuz sayıda seçeneğe göz atabilir.
bizler, geleneksel anlamda erkek değiliz, bizler soytarıyız. sıkı oyunlara baş vurarak bir kızın hayatında drama ve heyecan yaratan göstericiler olmak durumundayız, ki bunu yeterince uzun bir süre yaptığımızda bacaklarını ayırıp seksi sesler çıkartabilsin. ve bizimle böylesine yakın bir ilişki kurmuş olsa bile, eninde sonunda ilgisini kaybedecek veya en basitinden artık sıkılacak, gözüne çarpan bir sonraki parlak gıcır penise doğru yönelecektir. bu madalyonun bir de diğer yüzü vardır ki biz de kadınlara artık ihtiyaç duymuyoruz. evimizi düzen içinde tutmaları ve bize iyi yemekler yapmaları için onlara ihtiyacımız yok. çocuk sahibi olmanın önemli ve kıymetli bir şey olarak görülmediği bir çağda onlara ihtiyacımız yok. bir zamanlar cinsiyetler arasında var olan doğal bağ her ne idiyse, artık kopmuş durumda. hiçbir cinsiyet diğerine ihtiyaç duymuyor, bu yüzden kendimizi ticari şirketlere, eğlenceye ve değersiz zevklere adamış durumdayız. ve bu, insanların çoğunun gelişmişliğin göstergesi olarak görüp kutladığı büyük bir trajedidir.
tanışacağım bir sonraki kıza, bir erkeğe ihtiyaç duyup duymadığını artık sormayacağım, çünkü duymadığını biliyorum. sadece bir erkek isteyip istemediğini soracağım, cevabı evet yönünde olursa, iyi bir soytarıya yakışır şekilde performans göstereceğim ki benimle seks yapacak kadar eğlenebilmiş olsun. eninde sonunda ya o ya da ben sıkılacağız ve ilişki bitecek. sonrasında performansımı başka bir kız üzerinde yineleyeceğim sadece, çünkü ben kabiliyetli bir soytarıyım, ne de olsa günümüzde kadınların tam olarak istedikleri de bu değil mi?
roosh v - "men are nothing more than clowns to the modern woman"
