ilkokul arkadaşım deren olur kendisi. biz ilkokul 2'deyken erzincan depremi oldu, depremde babasını kaybetti, bizim apartmana taşındılar ve yıllarca en yakın arkadaşım oldu. ben hep onun yanında 'deren yapmasak mı bak annelerimiz kızar' diyen çekingen kızdım, o da daima inanılmaz cesur ve hiçbirşeyden korkmayan. hala da öyledir. öğretim görevlisi şimdi, 3 yaşında oğlu var ve hala argolarla, küfürlerle seviyor çocuğu.
Üç kızın içinde en küçük -veya en büyük ama asla ortanca değil- çocuksanız babanızın sizi erkek gibi yetiştirmesi durumudur.
Babam beni maçlara götürürdü, maç cıkıslarından sonrada kokorecciye. Okul için defterlerimi alırken bile kapağının araba, stad resmi vs. olmasına dikkat ederdi. Ablamgile pembe yatak çarsafi alinirken bana tutulan takimin -beşiktaş- renklerinde çarsaf alinirdi. Garip ama güzel.
